Τον Αύγουστο 1821 ήταν σε εξέλιξη η πολιορκία της Τρίπολης. Οι πολιορκούμενοι Οθωμανοί κατά τη διάρκεια της νύκτας επιχειρούσαν συχνές εξόδους για εξεύρεση τροφίμων, θερισμό ή συλλογή καρπών από τα γύρω χωριά. Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης είδε τα συμβάντα και διέταξε να ανοιχθεί πολεμικό χαράκωμα (ΓΡΑΝΑ) βάθους 1μ. και πλάτους 2μ. από τη θέση Μύτικα και το χωριό Μπεντένι (Σκοπή) μέχρι τον λόφο κοντά στο χωριό Λουκά όπου ήταν οχυρωμένος ο οπλαρχηγός Ιωάννης Δαγρές. Το έργο είχε σκοπό την αναχαίτιση των οθωμανικών εξορμήσεων και κάλυπτε απόσταση περίπου 700 μ. ολοκληρώθηκε με προσωπική εργασία των χωρικών μέσα σε 3 ημέρες.

9 προς 10 Αυγούστου, ισχυρή οθωμανική δύναμη 3.000 πεζών και ιππέων υπό τον Κεχαγιάμπεη Mustafa Bey βγήκε από τη Τρίπολη προς το χωριό Λουκά, με σκοπό την επίθεση κατά του Σώματος του Οπλαρχηγού Ιωάννη Δαγρέ αλλά και την αναζήτηση τροφών. Αφού πρώτα λεηλάτησαν αρκετά χωριά της ευρύτερης περιοχής, επιτέθηκαν το ξημέρωμα στις δυνάμεις του Δαγρε, φέρνοντάς τους Έλληνες σε δύσκολη θέση. Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, αντιλαμβανόμενος την κρισιμότητα της κατάστασης, διέταξε τους Πλαπούτα, Δημ. Δεληγιάννη, Κ. Παπαζαφειρόπουλο και Αθ. Χριστόπουλο καθώς και Τριπολιτσιώτες ενόπλους να καταλάβουν θέσεις μέσα στη ΓΡΑΝΑ ενώ τοποθέτησε δυνάμεις πίσω από τους φράκτες των αμπελιών κινητοποιώντας παράλληλα και άλλα στρατεύματα. Για να αποφορτίσει το μέτωπο της ΓΡΑΝΑΣ, ζήτησε να πραγματοποιηθεί αντιπερισπασμός από τις δυνάμεις των Δημ. Υψηλάντη Αναγνωσταρά και Γιατράκου. Ενώ οι δυνάμεις του Ali Bey (αδελφός του Mustafa Bey) είχαν φέρει σε δεινή θέση το Σώμα του Δαγρέ, αντιλήφθηκαν την επερχόμενη παγίδα και υποχώρησαν για να μην αποκοπούν, στη ΓΡΑΝΑ όμως βρήκαν τους Έλληνες ενώ ταυτόχρονα απειλούνταν και από τις δυνάμεις του Δαγρέ που τους καταδίωκαν.

Την κατάσταση για τους Οθωμανούς βελτίωσε προσωρινά το ιππικό που στάλθηκε για να ενισχύσει τον Ali Bey. Όταν η κατάσταση χειροτέρευσε για τους Οθωμανούς, εκείνοι προσπάθησαν να περάσουν την τάφρο, όμως τόσο το ιππικό όσο και το πεζικό υπέστησαν βαριές απώλειες. Ταυτόχρονα, νέες οθωμανικές δυνάμεις βγήκαν από την Τρίπολη έτσι η σύγκρουση γενικεύτηκε σε δύο μέτωπα. Ο Κολοκοτρώνης, ακολουθούμενος από τη σωματοφυλακή του, γυρνούσε από το ένα μέτωπο στο άλλο, εμψυχώνοντας και ενθαρρύνοντας τους πολεμιστές. Οι Οθωμανοί κάμφθηκαν με αποτέλεσμα την άτακτη φυγή τους προς Τρίπολη, εγκαταλείποντας στο πεδίο της μάχης όλα τα οχήματα με τα ζώα και τα τρόφιμα που είχαν αποκομίσει από τις λεηλασίες εκείνης της ημέρας.

Οι Οθωμανοί υπολογίζεται ότι έχασαν περί τους 400 άνδρες, οι περισσότεροι σκοτώθηκαν κατά την αποτυχημένη προσπάθεια διάβασης της ΓΡΑΝΑΣ. Μεταξύ των νεκρών υπήρχαν αρκετοί επιφανείς όπως ο Abdül Bey (γιος του Selih Tahir Efendi) και ο Kaber Kehaya ενώ ο Ali Bey, απεβίωσε 3 ημέρες μετά από τραύματα της μάχης.

Από ελληνικής πλευράς, σκοτώθηκαν 30 μαζί ο αδελφός του Ιωάννη Δαγρέ, Θανάσης. Αρκετοί τραυματίες, ανάμεσα τους ο Αποστόλης Κολοκοτρώνης (ανιψιός του Κολοκοτρώνη) και ο Γεώργιος Ντρίτσας, ο οποίος κατέληξε λίγες ημέρες αργότερα.

Η επιτυχής έκβαση της ΜΑΧΗΣ, συνέτεινε τα μέγιστα στην επιτάχυνση της ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ της Τρίπολης. Οι Οθωμανοί υπέστησαν σημαντικές απώλειες υπήρξε κατακόρυφη πτώση του ηθικού τους ενώ καίριο πλήγμα ήταν η απώλεια κάθε περαιτέρω δυνατότητας για εξεύρεση προμηθειών από τα γύρω χωριά, ο κλοιός είχε στενέψει δραματικά.

Ο Δημήτριος Υψηλάντης με Ημερήσια Διαταγή του (31 Αυγούστου 1821) απένειμε δημόσιο έπαινο στο Θεόδωρο ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ για την τακτική του αλλά και στους μαχητές που συμμετείχαν στη μάχη.