Ιστορικά,δεν υπάρχει αλλος λαός στον πλανήτη,που να έχει ωφεληθει τοσο πολυ απο την Ελλαδα,οσο η Ρωσσια…
Οπως περιγραφει ο Ακαδημαϊκός και Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρυσόστομος Α. Παπαδόπουλος.
«Τι έπραξαν οι Έλληνες υπέρ της Ρωσικής Εκκλησίας και του Ρωσικού λαού, καταφαίνεται από την ίδια τους την Ιστορία, την οποία Έλληνες διηύθυναν και χειραγώγησαν, για να αναπτυχθεί ο νέος Χριστιανικός λαός. Όλες οι λεπτομέρειες, όχι μόνον της θρησκευτικής, αλλά και της κοινωνικής και πολιτικής ζωής, κάθε τάξη στη χώρα, κάθε θεσμός και νόμος, κάθε τι που συνετέλεσε στην θεμελίωση της αληθινής ιστορικής ζωής, επιτελέσθη υπό την άμεση χειραγωγία των Ελλήνων. Έλληνες υπήρξαν οι πρώτοι Άγιοι της Ρωσίας, οι πρώτοι Επίσκοποι, οι πρώτοι διδάσκαλοι αυτής και χειραγωγοί. Οι Έλληνες εισήγαγαν πρώτοι τις τέχνες και τις δίδαξαν στους Ρώσους. Είναι αλήθεια ότι ποτέ δεν ευεργετήθηκε έτσι άλλος λαός όπως ο Ρωσικός από τον Ελληνικό».
Ακόμη και ο δικέφαλος βυζαντινός αετός τον οποίο χρησιμοποιούν ως έμβλημα οι Ρώσοι οφείλεται στο δικαίωμα που απέκτησαν από τον γάμο του Τσάρου Ιβάν Γ’ με την Βυζαντινή Πριγκίπισσα Σοφία Παλαιολογίνα, η οποία ήταν ανεψιά τοῦ τελευταίου μας Αυτοκράτορα, Κωνσταντίνου ΙΑ’ Παλαιολόγου. Δηλαδή, προίκα τους ήταν ο δικέφαλος αετός.

Ας δούμε τώρα τι έπραξαν οι Ρώσσοι για την Ελλάδα. Η πρώτη επίθεση των Ρώσσων εναντίον της Ελλάδος, που ως έτσι δεν θέλουν να την γνωρίζουμε, έγινε κατά την ΡωμαΪκή περίοδο, επί διοικήσεως του Αυτοκράτορος Αντωνίνου του Ευσεβούς (138 – 161 μ.Χ.), περίοδο κατά την οποία κινήθηκαν οι Σαυρομάτες ή Σαρμάτες, εναντίον της Ελλάδος.

Αργότερα,ειναι πολλές οι φορές που επιτέθηκαν οι Ρώσσοι εναντίον του Βυζαντίου, το 865, 906, 941, 943, 971 και 1043. Τα αποτελέσματα των επιθέσεων αυτών ήταν φόνοι, εμπρησμοί, ατιμώσεις, λεηλασίες, βεβηλώσεις ιερών και οσίων, αιχμαλωσίες, αρπαγές και κάθε άλλο κακό. Όλα αυτά ανάγκασαν τον Πατριάρχη Φώτιο να πει:
«Τι τούτο; Τις η χαλεπή αύτη και βαρεία πληγή και οργή; Πόθεν εν ημίν ο υπερβόρειος ούτος και φοβερός ενέσκηψε κεραυνός; Πόθεν η βαρβαρική αύτη και πυκνή και αθρόα κατερράγη θάλασσα;»
Όταν η Βασιλεύουσα κινδύνευε να πέσει στα χέρια των Οθωμανών η «ομόδοξη» Ρωσσία ήταν απούσα και οι Έλληνες είχαν στηρίξει τις ελπίδες τους στην Δύση. Όπως ακριβώς γίνεται και τώρα.
Καθ’ όλη την διάρκεια της τουρκοκρατίας η Ρωσσία ποτέ δεν βοήθησε. Επιφανειακά έκανε κάποιες ενέργειες αλλά ο σκοπός της ήταν ο αντιπερισπασμός με σκοπό να ωφεληθεί η ίδια. Οι σκλαβωμένοι Έλληνες περίμεναν την βοήθεια της Ρωσσίας, που δεν ήρθε ποτέ, και η ελευθερία ήρθε όταν κάποιοι αρχηγοί συνεπήραν τον Ελληνικό λαό στην επανάσταση χωρίς την βοήθεια κανενός.

Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα ρωσσικής ανεντιμότητος ήταν τα Ορλωφικά, τα οποία έγιναν κατά την διάρκεια του Ρωσοτουρκικού πολέμου του 1768-1774. Έγιναν για λόγους αντιπερισπασμού ώστε να ευνοηθεί η Ρωσία και οι Έλληνες εσφάζοντο ύστερα από τους τούρκους. Στο έργο τους αυτό βοήθησαν και οι αλβανοί. Τρομερή και φοβερή είναι η περίοδος της αλβανοκρατίας κατά την οποία ερημώθηκε η Πελοπόννησος λόγω της δράσης των αλβανών. Ήταν δε τόσο το μένος και το θράσος των αλβανών που η καταστροφική τους μανία ανησύχησε ύστερα τους τούρκους οι οποίοι αναγκάστηκαν να συμμαχήσουν με τους Έλληνες για να διώξουν τους αλβανούς. Όλα αυτά ήταν συνέπεια των Ορλωφικών.

Όταν οι Έλληνες κάναμε την επανάσταση του 1821, πάλι η Ρωσσία έλειπε. Η Ρωσσία ως μέλος της Ιεράς Συμμαχίας των Μοναρχών της Ευρώπης (Ισπανία, Γαλλία, Πρωσία, Αυστροουγγαρία και Ρωσία) παρουσία της Αγγλίας στο Λάϋμπαχ αντιτίθετο στην Ελληνική επανάσταση. Το ότι αργότερα συμμετείχε στην Ναυμαχία του Ναυαρίνου, το έκανε διότι προβλεπόταν από την συμφωνία μεταξύ Αγγλίας, Γαλλία και Ρωσίας που σύμφωνα με το πρώτο άρθρο της συμφωνίας αυτής σκοπός των κρατών αυτών ήταν η διαφύλαξη των συμφερόντων τους στην Μεσόγειο θάλασσα, άσχετα αν ευνοήθηκε η Ελλάδα.

Κατά την περίοδο της επαναστάσεως του 1821, ο τότε Τσάρος της Ρωσσίας Αλέξανδρος Α’, δια του Πρεσβευτού του, στην Κωνσταντινούπολη, Στρογκονώφ, προσφέρθηκε να βοηθήσει τους τούρκους για να καταπνίξουν την ελληνική ανταρσία. Ο δε αντικαταστάτης του Τσάρος Νικόλαος Α’ δήλωνε:
«Καταριέμαι, αποτροπιάζομαι τους Έλληνες αν και είναι ομόπιστοί μου. Η διαγωγή τους υπήρξε φρικώδης, εγκληματική και απόβλητος. Θεωρώ δε αυτούς πάντοτε ως υπηκόους, στασιάζοντας ολοφάνερα κατά του νόμιμου ηγεμόνα τους (Σημ. εννοεί τον σουλτάνο). Δεν επιθυμώ την απελευθέρωσή τους. Δεν την αξίζουν και θα είναι ολέθριο παράδειγμα για τους άλλους λαούς αν κατόρθωναν να ιδρύσουν ελεύθερο κράτος.»

Μετά από λίγα χρόνια, και μετά την ανακωχή του πολέμου του 1878, κατά την διάρκεια των συζητήσεων για την Συνθήκη Ειρήνης στον Άγιο Στέφανο Κωνσταντινουπόλεως, η Ρωσσία ήθελε να ιδρύσει την Μεγάλη Βουλγαρία. Ήθελε δηλαδή την έξοδό της στο Αιγαίο αγνοώντας την Ελλάδα. Ο δε Ρώσσος πρέσβης Ν. Ιγνάτιεφ που διαπραγματευόταν την Συνθήκη από την πλευρά της Ρωσσίας, θεωρήθηκε από τις άλλες διπλωματικές αποστολές ως «ο πατέρας του ψεύδους και νεκροθάφτης του Ελληνισμού».
Εν συνεχεία, το 1921, ο Στάλιν, βοήθησε τον Κεμάλ Ατατούρκ (κατόπιν γραπτής συμφωνίας) δίνοντάς του χρυσό και οπλισμό.
Η βοήθεια που πρόσφερε στην Τουρκία ο Στάλιν ήταν τότε που η Ρωσία εμαστίζετο από πρωτοφανή πείνα και ο χρυσός ήταν αναγκαίος για να χρησιμοποιηθεί στο να τραφούν οι Ρώσοι και όχι να βοηθηθούν οι τούρκοι για να μας σφάξουν στην Μικρά Ασία. Εν τούτοις προτιμήθηκε η καταστροφή της Ελλάδος παρά να χορτάσουν οι Ρώσσοι.
Ο Νορβηγός καθηγητής και διπλωμάτης Φρ. Νάνσεν, ο οποίος είχε ορισθεί από την Κοινωνία Των Εθνών (τώρα ΟΗΕ) ως Ύπατος Αρμοστής για τον επαναπατρισμό των απανταχού αιχμαλώτων έγραψε τo 1928 ότι η πείνα του Ρωσσικού λαού το 1921 ήταν φρικιαστική, πολλοί πέθαιναν από την πείνα, υπήρχε ανθρωποφαγία, έκαναν εκταφή πτωμάτων για να φάνε και το τραγικότατο, γονείς σκότωναν και έτρωγαν τα νήπια παιδιά τους.

Ο Στάλιν προτίμησε να βοηθήσει τον Ατατούρκ να μας καταστρέψει παρά να βοηθήσει τους Ρώσσους.
Μετά την ύπουλη συμπεριφορά της Ρωσσίας στην Μικρασιατική καταστροφή, η Ρωσσία πάλι ενεπλάκη στα ελληνικά ζητήματα μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου με σκοπό την φθορά της Ελλάδος. Στον συμμοριτοπόλεμο (σύμφωνα με πόρισμα επιτροπής του ΟΗΕ) ή εμφύλιο (σύμφωνα με απόφαση της Βουλής των Ελλήνων) η Ρωσσία συνέδραμε στην διεξαγωγή του πολέμου αυτού καίτοι η τύχη της Ελλάδος είχε αποφασιστεί στην Γιάλτα, η Ελλάς να ανήκει 90-10 στην Δύση.

Αυτά που γινόντουσαν παλιά γίνονται και τώρα. Οι Έλληνες περιμένουν τους Ρώσσους να μας σώσουν, αλλά η Ρωσσία, δια του Α. Ντούγκιν, ανακοίνωσε ότι η Ρωσσία είναι κληρονόμος του Βυζαντίου, ότι η Βυζαντινή αυτοκρατορία τούς ανήκει και ότι η Μόσχα θα είναι η Τρίτη Ρώμη (Σημ. Η λέξη «Τσάρ» προέρχεται από το «Καίσαρ»).
Μπορεί ο Πούτιν να μην ανέχεται «πουτινιές» αλλά στην Ελλάδα, απ’ ότι φαίνεται,φερεται «πουτινίστικα». Για τους Ρώσσους προέχει ο μισελληνικός Πανσλαβισμός, παρά η Ορθοδοξία. Αλλά είπαμε, η Ελλάς είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο των διεθνιστών, οπότε όλες οι δυνατές χώρες θέλουν την καταστροφή της.