Η Επανάσταση του 1821,δεν είναι για μας τους Έλληνες,ένα απλό ιστορικό γεγονός.
Είναι η ζώσα αλήθεια του Έθνους μας!

Αποκαλούμε με περηφάνεια τους εαυτους μας ως ΕΛΛΗΝΕΣ,γιατί ακούμε ακόμα την κλαγγή των όπλων των ΗΡΩΩΝ μας,και ζούμε πάνω στο πετσί μας μέχρι και σήμερα τον ιδρώτα και το αίμα τους.Τον ιδρώτα και το αίμα,που λίπαναν το χώμα που πατάμε.

Γιατί εκείνοι,μας δίδαξαν πως τη ΛΕΥΤΕΡΙΑ του τόπου μας,μόνοι μας να τη διεκδικούμε,και ΜΟΝΟΙ μας να την επιτυγχάνουμε!
Άλλωστε,πάντα μόνοι μας βρεθήκαμε σ αυτή τη γωνιά,μόνοι και ολίγοι,αλλά ποτέ δεν φύγαμε,ποτέ δεν εγκαταλείψαμε τη γενέτειρά μας!

Η Αγιασμένη πνοή της Ελληνικής Επαναστάσεως του 1821,είναι το δικό μας ΕΘΝΙΚΟ συναξάρι.

«Ἡ Ἑλληνικὴ Ἐπανάσταση εἶναι σὰν τὸ χάλκινο μοσχάρι πού ἔκανε ἕνας τεχνίτης γιά τὸν τύραννο Φάλαρη καί πού τὸ πύρωνε μὲ φωτιὰ καὶ σφαλοῦσε στήν κοιλία του ὅσους ἤθελε νά βασανίσει γιά νά ψηθοῦνε ζωντανοί. Μὰ ἀντὶ ν’ ἀκούγονται βογκητὰ καὶ φρικτοὶ θρῆνοι ἀπὸ τὸ στόμα τοῦ βοδιοῦ, ἔβγαιναν τραγούδια χαρούμενα, ἐπειδὴ ὁ τεχνίτης εἶχε βάλει ἐπιτήδεια στό λαρύγγι τοῦ βοδιοῦ κάποιο ὄργανο πού ἄλλαζε τοὺς θρήνους σὲ χαρουμένη μουσική. Ὁ Ἀθανάσιος Διάκος τραγουδοῦσε περασμένος στή σούβλα, κι οἱ γυναῖκες τοῦ Ζαλόγγου χορεύανε καὶ πέφτανε στόν γκρεμνό. Κι ὅλοι οἱ Ἕλληνες, ἄνδρες, γυναῖκες, μικροί, μεγάλοι, δεσποτάδες, παπάδες, λαϊκοί, ψέλνανε σὰν νά τραγουδούσανε καὶ τραγουδούσανε σὰν νά ψέλνανε…»

Κι εκείνα τα ΛΙΟΝΤΑΡΙΑ,οι ένδοξοι πρόγονοί μας,ήταν απλοί,ταπεινοί.Με λόγια και φερσίματα αληθινά,ΕΛΛΗΝΙΚΑ!

Αγιασμένη η Επανάστασή τους.Ασκητές της Λευτεριάς.
Πλούτος και ρίζα Αθανασίας που φύτρωσε στην καρδιά του Λαού και του Έθνους μας.

Ποιός άλλος λαός στον κόσμο, ύστερα από 4 αιώνες σκλαβιάς, κατατρεγμών και καταπιέσεων, θα μπορούσε να κρατήσει άφθαρτα και αμείωτα τα εθνικά του ιδανικά, ταυτότητα, παιδεία και γλώσσα;

Τετρακόσια σχεδόν χρόνια έμελλε το ένδοξο Ελληνικό γένος, ο φωτοδότης αυτός της ανθρωπότητας, να ζήσει, να θρηνήσει και να στενάξει κάτω από το ζυγό ενός λαού που βρισκόταν σε ημιάγρια κατάσταση, ενός αιμοχαρή κατακτητή. Βασανίστηκε, υπόφερε, εξευτελίστηκε, μα δεν έχασε ποτέ την ελπίδα, την προσδοκία της εθνικής του αποκατάστασης. Το πνεύμα του δε λύγισε ποτέ, η ψυχή του δεν υποδουλώθηκε. Αντίθετα, μέρα με τη μέρα η εθνική οργή θέριευε, ώσπου ήλθε η στιγμή να ξεσπάσει, να ξεχειλίσει και σαν χείμαρρος να παρασύρει με το ρεύμα της, ό,τι έκτιζε για τόσους αιώνες ο τύραννος.

Η φυλή, σαν τον μυθολογικό Ανταίο, άντλησε στην πτώση της χιλιοπλάσιες δυνάμεις από τη μητέρα γη. Κι όταν ήλθε το πλήρωμα του χρόνου επεχείρησε το μεγάλο άλμα για τη νεκρανάσταση.

Οι Έλληνες, όχι μόνο διατήρησαν τη συνείδηση της εθνικής τους υπόστασης αλλά εσώρευσαν μέσα τους ανυπολόγιστες ηθικές και πνευματικές δυνάμεις.

Αυτή είναι η κληρονομιά μας.Αυτά είναι τα σημάδια της γέννας μας.Και τα σημάδια της γέννας δε σβήνουν από πάνω μας ΠΟΤΕ!

Η 25η Μαρτίου 1821,ήταν η σπίθα ενός καθολικού αγώνα που απέδειξε ότι η πίστη στην ελευθερία, η αγωνιστικότητα και η ισχυρή θέληση ενός λαού, µπορούν να αλλάξουν την ιστορική του µοίρα.

Αυτή την αγιασμένη στιγμή του Έθνους μας,μαζί με τα ονόματα των ΗΡΩΩΝ μας,τα κρατάμε με ταπεινότητα στην ψυχή μας,ως το Ιερό Ευαγγέλιο της Εθνικής μας Παλιγγενεσίας.

Ζήτω το Έθνος των Ελλήνων!
Ζήτω η 25η Μαρτίου!
Τιμή και Δόξα στους Αθάνατους προγόνους μας!



Αππελαίος