Η φωτιά της Επαναστασης ξεκίνησε σιγά σιγά για να κορυφωθεί την 25η.
Η τακτική κατάσταση είναι η εξής.

Πάτρα.

Πρώτος εισήλθε περί το μεσημέρι ο Παπαδιαμαντόπουλος και μετά από αυτόν ο Ανδρέας Λόντος με κόκκινη σημαία με μαύρο σταυρό.
Κατά τον Τρικούπη την ίδια ημέρα εισήλθαν στην Πάτρα και ο Π. Πατρών Γερμανός, ο επίσκοπος Κερνίτσης (Καλαβρύτων), ο Ζαΐμης και ο Ρούφος, ακολουθούμενοι από πλήθος οπλοφόρων και ροπαλοφόρων.
Με την είσοδό τους οι Πατρινοί και άλλοι Έλληνες ζητωκραύγαζαν με ενθουσιασμό «Ζήτω η ελευθερία, ζήτωσαν οι αρχηγοί, και εις την Πόλιν να δώση ο Θεός».

Με ιδιαίτερη ζωντάνια και υποβλητικότητα τις δραματικές εκείνες εξελίξεις που συνέβαιναν στην Πάτρα περιγράφει στο ημερολόγιό του ο εκεί τότε πρόξενος της Γαλλίας Ούγος Πουκεβίλ (αδελφός του Φρανσουά Πουκεβίλ).
Μόνο ως προς την ημερομηνία έναρξης των γεγονότων έχει υπάρξει διαφωνία με τους ιστορικούς.
Γράφει λοιπόν ο Πουκεβίλ:
«Πάτρα 4 Απριλίου, (δηλαδή 23 Μαρτίου 1821), το βράδυ στις 6. Η φωνή της ελευθερίας ακούεται, φωτιά έχει αρχίσει μέσα στην πόλη…
Ο αέρας που σπρώχνει τις φλόγες, μας απειλεί με γενική πυρκαϊά!

Ο ήλιος έχει δύσει μέσα από ένα πέπλο κοκκινωπών καπνών…
Ο πάταγος των σπιτιών, που γκρεμίζονται, οι αλλεπάλληλες κανονιές από το κάστρο, το σφύριγμα και η έκρηξη μερικών βομβών, οι φωνές των γυναικών και παιδιών, πάνω από 500, που έχουν προσφύγει στο γαλλικό προξενείο, σκορπίζουν παντού την σύγχυση και τον τρόμο.

Ο ουρανός, σαν πύρινος θόλος μας φωτίζει με ένα φως μαυροκίτρινο.
Η ταραγμένη θάλασσα μοιάζει να κυλά κύματα από αίμα, και το μεγαλύτερο μέρος από τα πλούτη της Πάτρας συσσωρεύονται στα δωμάτιά μου».

Στο μεταξύ ο Νικόλαος Λόντος κάλεσε τον Παλαιών Πατρών Γερμανό που ήταν στα Καλάβρυτα,καθώς και όλους τους οπλαρχηγούς της περιοχής, να σπεύσουν με τις ομάδες τους προς βοήθεια των Πατρινών.
Έτσι τις ημέρες που ακολούθησαν άρχισαν να συρρέουν στην Πάτρα οπλισμένοι χωρικοί με τους αρχηγούς τους και να παίρνουν μέρος στον Αγώνα της πολιορκίας του Κάστρου.

Καλαμάτα.

Επαναστατικός αναβρασμός επικρατούσε στη Μάνη τον Μάρτιο του 1821.
Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης βρισκόταν στην Καρδαμύλη και οι Φιλικοί είχαν κάμψει τις αντιρρήσεις του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη για το άκαιρο του ξεσηκωμού.
Στα μέσα του μηνός ένα πλοίο φορτωμένο με πολεμοφόδια, σταλμένο από τους Φιλικούς της Σμύρνης, φθάνει στο λιμάνι του Αλμυρού, έξω από την Καλαμάτα.
Ο Νικηταράς και ο Αναγνωσταράς με τους άνδρες τους αναλαμβάνουν να μεταφέρουν το πολύτιμο φορτίο σε ασφαλές μέρος.

Το πρωί της 23ης Μαρτίου 1821 οι επαναστάτες εισέρχονται στην Καλαμάτα, ο Ηλίας Μαυρομιχάλης ζητά από τον Αρναούτογλου να παραδοθεί, τονίζοντάς του το μάταιο της προσπάθειάς του.

Πράγματι, ο αγάς παραδίδει στους επαναστάτες με πρωτόκολλο την πόλη και τον τουρκικό οπλισμό.
Το μεσημέρι, μπροστά από την εκκλησία των Αγίων Αποστόλων και μέσα σε πανηγυρική ατμόσφαιρα, οι ιερείς ευλογούν τις σημαίες και ορκίζουν τους αγωνιστές. Επακολούθησε σύσκεψη των οπλαρχηγών, που αποφάσισαν τη δημιουργία μιας επαναστατικής επιτροπής, την οποία ονόμασαν «Μεσσηνιακή Γερουσία», για τον καλύτερο συντονισμό του αγώνα.
Η ηγεσία της ανατέθηκε στον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, που έφερε τον τίτλο Αρχιστράτηγος του Σπαρτιατικού και Μεσσηνιακού στρατού.

Την ίδια μέρα, η «Μεσσηνιακή Γερουσία», με Προκήρυξή της προς την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη, γνωστοποιεί ότι οι Πελληνεύς ξεσηκώθηκαν για την ελευθερία τους.

Λαγκάδια.

Οι πρόκριτοι αδελφοί Δεληγιάννη και οι οπλαρχηγοί αδελφοί Πλαπούτα, μετά από επίσημη δοξολογία στην Εκκλησία των Ταξιαρχών στα Λαγκάδια, κηρύσσουν την Εθνεγερσία στην Επαρχία Καρύταινας της Αρκαδίας.

Γυθειο.

Στις 23 Μαρτίου του 1821 οι Γρηγοράκηδες με αρχηγό τον Ιωάννη μαζί με άλλους οπλαρχηγούς της Ανατολικής Μάνης, τον Π. Κοσονάκο, Ι. Κατσούλη κ.ά. ύψωσαν στο Μαραθονήσι – Γύθειο την σημαία της Επανάστασης έχοντας προηγουμένως συγκροτήσει ένοπλα σώματα.
Αυτά σε συνεννόηση με τον Κυριακούλη Μαυρομιχάλη.

Αιγιο.

Ο Ανδρεας Λοντος στις 23 Μαρτίου 1821 μαζί με τον Δ.Μελετοπουλος και Λ.Μεσσηνεζης και 400 ενοπλους,υψώνει στην πόλη επαναστατική σημαία (κόκκινη με μαύρο σταυρό στη μέση) αφού προηγουμένως, οι ελάχιστοι Τούρκοι της πόλης, είχαν φύγει έντρομοι με βάρκες για τη Φωκίδα, επειδή το Αίγιο δεν διέθετε κανένα φρούριο.
Στην αποχώρησή τους αυτή τους βοήθησαν και οι ίδιοι οι Αιγιώτες.

Άργος.

Οι Τούρκοι του Άργους έντρομοι καταφεύγουν στο οχυρό Ναύπλιο.

Άγιο Όρος.

Ο Εμμανουηλ Παππας φτάνει στο Άγιο Όρος και οι ηγούμενοι των Μονών και οι καλόγεροι τον ανακηρύσσουν αρχηγό της Επαναστασης στην Μακεδονία.

Κωσταντινούπολη.

Ο Σουλτάνος θορυβημένος από τις αρχικές κινήσεις στα Καλαβρυτα και έχοντας καταλάβει οτι η κατάσταση πάει για κάτι μαζικό,ζητάει από τους πρέσβευτες των μεγάλων δυνάμεων να παρέμβουν στους προκρίτους του Μωρια για να σταματήσει το «κακό»