Παρακολουθώ με όση μεγαλύτερη ψυχραιμία μπορώ,την προσπάθεια κάποιων δήθεν προοδευτικών νόων,και λοιπών «φιλευσπλαχνων»,να συγκρίνουν το κύμα της λαθρομετανάστευσης που χτυπάει τη Χώρα μας εδώ και χρονια,με τους Έλληνες εργάτες-μετανάστες του 1950-1960,αλλά ακόμα και με τους εκδιωχθέντες και σφαγιασθέντες Ελληνες των παραλιών της Ιωνίας και δη της πόλεως της Σμύρνης.

Οι ανιστόρητες,ψευδείς και εμετικές αυτές τοποθετήσεις,μπορούν εύκολα να σε εκνευρίσουν και να σε φέρουν εκτός εαυτού ,μα η αλήθεια είναι πως ,ακριβώς επειδή προέρχονται από ανθρώπους καιροσκόπους,ανιστόρητους και απαίδευτους,δε θα είχε κανένα απολύτως νόημα.

θα πρότεινα λοιπόν στους ίδιους αλλά και σε όποιον ενδιαφερόμενο,να παλουκώσει τον κώλο του,και να διαβάσει λίγα πράγματα για τη μετανάστευση των Ελλήνων σε Αμερική,Ευρώπη και Αυστραλία,καθώς επίσης για τους όρους αυτής αλλά και των συνθηκών διαβίωσης και εργασίας.

Και για να διευκολύνω λίγο το μυαλουδάκι τους,μπας και αποτινάξει βίαια τη σαπίλα που του έχει κολλήσει σε κάθε νευρωνα,θα του δώσω κάποια στοιχεία προς σύγκριση,γνωρίζοντας φυσικά εκ των προτέρων,πως για τέτοιου είδους μυαλά,σάπια και γεμάτα σκατά,δεν υπάρχουν πολλές ελπίδες.

Τη δεκαετία 1950-1960,μετανάστευσαν συνολικά 312000 Ελληνες,από τους οποίους οι 185000 σε Αμερική και Αυστραλία….
Από το 1969 μέχρι το 1979,μετανάστευσαν άλλοι 180000 Ελληνες.

Στη Γερμανία και στις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης,οι Ελληνες μετανάστες πήγαιναν αφού είχαν εξασφαλίσει την «πράσινη κάρτα» τους,κι εφόσον πληρούσαν τις προυποθέσεις που έθεταν οι διακρατικές συμφωνίες που είχαν υπογραφεί.
Περνούσαν αυστηρές ιατρικές εξετάσεις,και διέμεναν συνήθως σε χώρους δίπλα από τις φάμπρικες για τις οποίες είχαν επιλεχθεί να δουλέψουν.
Οι αρχές γνώριζαν ανα πάσα στιγμή,που θα μπορούσαν να τους βρούν και η απάντηση σε κάθε παρατυπία τους,ήταν η άμεση διακοπή εργασίας και η απέλασή τους.

Στη δε Αμερική, και κατά την άφιξη τους οι Έλληνες εκτός του ότι έπρεπε να βρίσκονται εκεί σύμφωνα με τους όρους της διακρατικής συμφωνίας περί εργασίας, έπρεπε να μείνουν για ένα διάστημα σε καραντίνα στο νησάκι Έλις στην είσοδο του λιμανιού την Νέας Υόρκης , και να περάσουν από αυστηρότατο υγειονομικό έλεγχο.
Αν κάτι δεν πήγαινε καλά , το ταξίδι της επιστροφής περίμενε τον απελπισμένο μετανάστη. Οι υπόλοιποι ξεκινούσαν τη ζωή τους κάτω από συνθήκες εργασίας και διαβίωσης σκληρές .

Στην Αυστραλία τώρα,οι μετανάστες που πήγαν από το 1947,ήταν 35000,και φυσικά και αυτοί με συμφωνία για εργασία και «πράσινη κάρτα» ανα χείρας.
Ζούσαν δε,σε καταυλισμούς,με σημαντικότερο και μακροβιότερο,αυτόν της Bonegilla.

Τώρα,τι σχεση έχουν  οι Ελληνες μετανάστες,που μεγαλούργησαν και μεγαλουργούν ακόμα όπου κι αν έχουν πάει,με τους αλλαλάζοντες παρανόμως εισερχόμενους λαθρομεταναστες,μόνο ένας σάπιος νους μπορεί να βρει.
Μα αν το κάνει,προσβάλλει όλους τους Ελληνες μετανάστες.

Φυσικά,δε θα σχολιάσω καν,τη σύγκριση των Ελλήνων της Σμύρνης με το συρφετό  που εισβάλει καθημερινά στη Χώρα μας,για τον απλούστατο λόγο,ότι στη ζωή μου,δεν έμαθα ποτέ να είμαι ασεβής προς τους μάρτυρες του Ελληνικού Εθνους.

Αν λοιπόν,συγκρίνετε τους Ελληνες μετανάστες με τους κελεμπιοφόρους που «λιάζονται» στις πλατείες μας,τότε είστε άξιοι της μοίρας σας και σας αξίζουν πολλά περισσότερα απ όσα ήδη περνάτε.

Οσοι ασπάζονται τέτοιου είδους απόψεις,δεν αξίζουν ούτε το βλέμμα μου.

(Αν και θα μπορούσα να προσθέσω άπειρες φωτογραφίες εμπλουτίζοντας τα γραφόμενά μου,δε θα κάνω τη χάρη σε όσους αρέσκονται στην απλή ανάγνωση και στη στιγμιαία παρατήρηση μιας εικόνας.)

Αππελαίος