Η Χ Μεραρχία Πεζικού, υπαγόμενη κατά τη δεύτερη περίοδο του Ελληνοϊταλικού Πολέμου (ελληνική αντεπίθεση 14 Νοε. 1940 – 6 Ιαν. 1941) στο Συγκρότημα «Κ» (Ε΄ Σώμα Στρατού από τις 15 Δεκεμβρίου 1940), αφού απελευθέρωσε με το 68ο Σύνταγμα Πεζικού τη Μοσχόπολη στις 24 Νοεμβρίου, συνέχισε τις επιθετικές της ενέργειες προς τα βορειοδυτικά κάτω από κακές καιρικές συνθήκες και σε τελείως ορεινό έδαφος.  Στις 8 Δεκεμβρίου η Μεραρχία διατάχθηκε από το Τμήμα Στρατιάς Δυτικής Μακεδονίας (ΤΣΔΜ) να προωθηθεί στη γενική κατεύθυνση των κοιλάδων των ποταμών Τομορίτσα και Δεβόλη, να καλύψει το δεξιό πλευρό του Β΄ Σώματος Στρατού και το αριστερό του Γ΄ Σώματος Στρατού και να επιδιώξει την όσο το δυνατό βαθύτερη διείσδυση στην κοιλάδα του Δεβόλη.

Από την επομένη η Μεραρχία συνέχισε την κίνησή της, σύμφωνα με τη διαταγή αυτή, και μέχρι το βράδυ της 14ης Δεκεμβρίου πέτυχε να καταλάβει με το 30ό Σύνταγμα Πεζικού τη γραμμή Λιαμίτ – Μιέτα – Σκέμπι Μπαρδ – χωριά Άνω και Κάτω Ντούσιαρι – χ. Βρέπσκα.

Στις 15 Δεκεμβρίου, οι Ιταλοί εξαπέλυσαν επίθεση στο κέντρο του κατεχόμενου από το 30ό Σύνταγμα μετώπου με δύναμη ενός ουλαμού και δύο διμοιριών πολυβόλων. Το Σύνταγμα τους απέκρουσε και τους υποχρέωσε να εγκαταλείψουν νεκρούς έναν αξιωματικό και επτά οπλίτες καθώς και οπλισμό (3 πολυβόλα και ολμίσκους). Μία διλοχία του 30ού Συντάγματος Πεζικού, που αγωνιζόταν στο Σκέμπι Μπαρδ, κατέλαβε το απόγευμα το ύψ. 1708.

Στο αριστερό τμήμα του τομέα της Χ Μεραρχίας, το ΙΙΙ/30 Τάγμα το οποίο είχε καταλάβει την προηγούμενη το αντέρεισμα νοτιοδυτικά του Μιέτα, συνέχισε την επίθεσή του και ανέτρεψε μετά από σύντομο «εκ του συστάδην» αγώνα τα εκεί ιταλικά τμήματα. Επιπλέον, επεξέτεινε την κατοχή του αντερείσματος μέχρι το χ. Άνω Μπάρτσι, ανατολικά του Τομορίτσα ποταμού.

Το απόγευμα της 15ης Δεκεμβρίου διαβιβάσθηκε τηλεφωνική διαταγή του Γενικού Στρατηγείου να κινηθεί η Χ Μεραρχία δραστήρια προς την κοιλάδα του Τομορίτσα.  Μετά απ’ αυτό η Μεραρχία διέταξε το 30ό Σύνταγμα να κινηθεί στην κατεύθυνση χ. Ζερέτσι – ύψ. Γκούρι Πρερ – ύψ. 1284 – χ. Σκίμαρι, να απωθήσει τους Ιταλούς και να εγκατασταθεί στη γραμμή Οστίνα – Βίζιανι – Τεκέ. Το 30ό Σύνταγμα Πεζικού, ξεκινώντας την 20ή Δεκεμβρίου, έφθασε στην περιοχή Γκουραζέζι – Γκούρι Πρερ, χωρίς να μπορέσει να προωθηθεί στην καθορισμένη τελική γραμμή επειδή συνάντησε ισχυρή ιταλική αντίσταση.

Η διάταξη του 30ού Συντάγματος στις 21 Δεκεμβρίου είχε ως εξής: Το Ι/30 στο Μπούρανι, το ΙΙ/30 στα υψώματα 1284 – 1627 και το ΙΙΙ/30 στη Λέσκοβα, σε άμεση επαφή με ισχυρές ιταλικές δυνάμεις της Μεραρχίας Πιεμόντε, που ήταν εγκατεστημένες στη γραμμή ύψ. 1732 – Ντομπρένι. Στη συνέχεια και μέχρι τις 28 Δεκεμβρίου, η κατάσταση στον τομέα της Μεραρχίας παρέμεινε αμετάβλητη. Στις 29 Δεκεμβρίου, δυνάμεις του 30ού Συντάγματος Πεζικού κατέλαβαν μετά από αγώνα το ζωτικής σημασίας ύψ. 1732 που δεσπόζει στην κοιλάδα του ποταμού Τομορίτσα και βρίσκεται ανατολικά του όρους Τόμορος. Ιταλική αντεπίθεση που εκδηλώθηκε εναντίον του υψώματος 1732 αποκρούσθηκε με σημαντικές απώλειες, με αποτέλεσμα οι Ιταλοί να συμπτυχθούν και να εγκαταλείψουν το χωριό Ντομπρένι και το αντέρεισμα βόρεια από το ύψ. 1284.

Με την κατάληψη του υψώματος 1732, ύστερα από συνεχείς και σκληρούς αγώνες, εξαρθρώθηκε η αμυντική τοποθεσία των Ιταλών, με αποτέλεσμα οι δυνάμεις του 30ού Συντάγματος Πεζικού να ελέγχουν πλήρως την κοιλάδα του Τομορίτσα ποταμού, γεγονός που συνέβαλε αποφασιστικά στην περαιτέρω εξέλιξη των επιχειρήσεων.