Το στρατόπεδο στη Μακρόνησο ούτε παιδική κατασκήνωση ήτανε, ούτε τόπος διασκέδασης. Υπήρχε Συμμοριτοπόλεμος και στη Μακρόνησο πήγαιναν τους κομμουνιστές που υπήρχε περίπτωση να στασιάσουν και μάλιστα στη πρώτη γραμμή. (Ήδη είχε γίνει). Ο σκοπός ήταν να τους απομονώσουν και, αν ήταν δυνατόν, να βγάλουν από τις ψυχές τους το δηλητήριο του κομμουνισμού.

Η προσπάθεια που γινότανε να ξανακάνουν τους κομμουνιστές Έλληνες δεν άρεσε σε ορισμένους έγκλειστους. Τι να κάνουμε! Δεν τους ρωτήσαμε!

Στο στρατόπεδο Μακρονήσου πήγαιναν αριστεροί σε στρατεύσιμη ηλικία για εκπαίδευση, όπως γίνεται με τα στρατόπεδα νεοσύλλεκτων, μόνο που επειδή ήταν αριστεροί δεν ενέπνεαν εμπιστοσύνη. Πήγαιναν νέοι που είχαν κατά την κατοχή ενταχθεί στις κομμουνιστικές οργανώσεις. Σε ένα τέτοιο στρατόπεδο νεοσυλλέκτων εκείνη την εποχή γινόταν πάντα καψόνια, αγγαρείες, όλες τις ώρες του 24ώρου από αξιωματικούς και παλιούς φαντάρους αυτά όμως γίνονταν σε όλα τα Ελληνικά στρατόπεδα και όλοι λίγο – πολύ τα έχουμε περάσει, ποιος δεν τα θυμάται αυτά; Εδώ ίσως λίγο παραπάνω διότι πόλεμος γινόταν με τους ομοϊδεάτες τους στα βουνά, ε! δε θα έπεφτε κάποιο καψόνι η καμιά κλωτσιά παραπάνω; Τα πάθη ήταν οξυμμένα. Αλλά πολύ απέχουν αυτά από τα βασανιστήρια.

θα ήθελα να αναφερθώ σε μερικά χαρακτηριστικά από ένα βιβλίο κάποιου κρατούμενου εκεί Πάνου Καλλιδώνη ο οποίος περιαυτολογεί ότι: «Πολέμησε στην Εθνική αντίσταση εναντίον των κατακτητών και τον φυλάκισε η δεξιά».
Το βιβλίο αυτό εκδόθηκε το 1964 επί κυβερνήσεως Γ. Παπανδρέου.

Ο Πάνος Καλλιδώνης λοιπόν (αυτός ο «ήρωας»…) βρίζει τους πάντες ως εγκληματίες, έκφυλους, ρουφιάνους, αποβράσματα, απατεώνες, τσακάλια, κατάπτυστους, ασυνείδητους, βδελυρούς, χασισοπότες, ομοφυλόφιλους, ακόμα και τους δηλωσίες συγκροτούμενους του (δηλαδή και τον Μ. Θεοδωράκη) που ήταν και οι περισσότεροι. Τους στολίζει με αυτά αλλά και περισσότερα κοσμητικά επίθετα. Προφανώς μόνο αυτός και οι λίγοι μη υπογράψαντες ήταν καλοί και τους ονομάζει «γίγαντες των γιγάντων»!!! κτλ. (σ. 73)
Επιπλέον, ο… πρωτευουσιάνος αυτός, δεν παύει να χλευάζει τους άλλους για την χωριάτικη προφορά τους!!!

Αυτές τις σκηνές καψονιών, κλωτσιών κτλ. τις περιγράφει κατά κόρον ο κομμουνιστής συγγραφέας Καλλιδώνης και τις είδε και ο ίδιος. Εδώ θα πρέπει να αναφέρουμε ότι «οι καλοί μας οι κομμουνιστές» επί κατοχής «δεν σκότωσαν κανέναν!!!» Oλα τα έκανε η Intelligent Service πού είχε βάλει δολοφόνους μέσα στο ΚΚΕ για να… δυσφημίσει «λαϊκό κίνημα»!!!

Ο εν λόγω «ήρωας» λοιπόν, πήγε στο Στρατόπεδο νεοσυλλέκτων Μακρονήσου στις 16-11-1948. Τον υποδέχτηκαν, όπως λέει οι παλιοί φαντάροι (τους αποκαλεί όπως προαναφέραμε καθάρματα κτλ.) με την εξής «εμπιστευτική» πληροφορία (η γνωστή ράδιο-αρβύλα): Αν δεν υπογράψετε δήλωση αποκηρύξεως του κομμουνισμού θα σας σκοτώσουμε όπως κάναμε αυτούς του Α΄ Τάγματος, που τους σκοτώσαμε στις 1-3-1948!!

Στο τέλος του βιβλίου του πάντως παρουσιάζει έναν νεκρό (στην πραγματικότητα εξαφανισθέντα, άρα κατά την γνώμη του νεκρό!!!) στην Μακρόνησο. Έναν άλλον πού πέθανε από έμφραγμα λόγω ψύχους (και σήμερα στα σκηνάκια του στρατού τον χειμώνα συμβαίνουν αυτά) τον συγκαταλέγει στους δολοφονημένους (κάποιος άλλος ανώνυμος στρατιώτης του μίλησε για δολοφονία!!!) και τον θεωρεί μάλιστα μέσα στις σελίδες του βιβλίου σαν τον ήρωα των ηρώων, καρτερικότερο του Ναζωραίου επί του σταυρού, ανυπέρβλητο γίγαντα, κάτι σαν Κολοκοτρώνη, Καραϊσκάκη και Αθανάσιο Διάκο μαζί… Ως θύματα παρουσιάζει και 50 ψυχοπαθείς ότι δήθεν τρελάθηκαν από βασανιστήρια και περίπου 30 τραυματίες.

Ο συγγραφέας περιγράφει πολλά βασανιστήρια που υπέστησαν όμως οι άλλοι όχι ο ίδιος, ο οποίος έφαγε κάποιες κλωτσιές επειδή δεν υπέγραψε δήλωση. Όποιος τον κλωτσούσε βρίζεται ως … βασανιστής. Επίσης είδε και ένα βασανιστήριο: Ένας ανανήψας φαντάρος «κάθαρμα» πέταξε την αρβύλα του και χτύπησε στο πρόσωπο έναν μη ανανήψαντα. Τι λες ρε παιδί μου, έγινε τέτοιο πράμα και δεν ασχολήθηκε ο ΟΗΕ με το θέμα!!!

Οι αυτοκτονίες οι οποίες έγιναν ήταν «ΜΑΪΜΟΥΔΕΣ».

Να τι λέει ο συγγραφέας (Όπως του τα «διηγείται» ο Νίκος Γιαννόπουλος)

Στις 10-10-1950, επί κυβερνήσεως Πλαστήρα 53 σκαπανείς μη μπορώντας τα «βασανιστήρια» έκοψαν τις φλέβες τους, τους λαιμούς τους , τις κοιλιές τους με ξυραφάκια το πρωί λίγο πριν το προσκλητήριο . Το εκπληκτικό είναι ότι παρά το αίμα που «άφθονο» έρευσε και παρά τα «πολύ σοβαρά» τραύματα ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΠΕΘΑΝΕ!!! Όλοι τους παρ’ όλη την «σοβαρότητα» των τραυμάτων τους νοσηλεύτηκαν, έτυχαν περιποιήσεως από γιατρούς, νοσοκόμους (βασανιστές και αυτοί κατά τον συγγραφέα) και τελικά ΕΓΙΝΑΝ ΚΑΛΑ! (Μπα είχαν και γιατρούς στο κολαστήριο; Έτσι τουλάχιστον φαίνεται από την διήγηση του συγγραφέα…) Όποιος θέλει πραγματικά να αυτοκτονήσει το κάνει τά υπόλοιπα είναι … Αυτοί οι 68 είχαν πρωτοστατήσει σε κάποιο επεισόδιο και για ένα διάστημα είχαν πάει στον Αι Στράτη αλλά ξαναπήγαν στην Μακρόνησο. Πάντα κατά τον συγγραφέα αυτά.

Η επίσημη έκθεση των γιατρών κτλ. πάντως αναφέρει ότι «άτομα έκαναν δήθεν απόπειρα αυτοκτονίας επιτυγχάνοντας επιπόλαια τραύματα στα χέρια τους» (κοροΐδα ήταν να αυτοκτονήσουν).

Και ξέρετε γιατί; Διότι είχαν προβλήματα διασπάσεως μεταξύ τους. Πολλοί από τους 68 (τόσοι ήταν) της ομάδας αυτής άρχισαν να κάνουν δηλώσεις αποκηρύξεως του κομμουνισμού (όπως π.χ. ο Μ. Θεοδωράκης), υπέβαλαν δε ανοιχτές επιστολές προς τις κρατικές αρχές αντικομουνιστικού περιεχομένου και αυτοί ότι έκαναν την δήθεν απόπειρα αυτοκτονίας για να τους εμποδίσουν!!! Έτσι τουλάχιστον λέει το έγγραφο που παραθέτει η επίσημη αρχή του στρατοπέδου.
Ομολογεί πάντως ο «βασανισθείς συγγραφέας» ότι το καλοκαίρι του 1950 πήγαιναν ομαδικά καί καθημερινά για μπάνιο, ψάρευαν ελεύθερα σμέρνες, λαυράκια χταπόδια και τά έτρωγαν με τους «βασανιστές» τους, οι χωροφύλακες τους έφερναν εφημερίδες κτλ. Όπως δε τονίζει αρκετοί στο τέλος έπαιρναν «περίσσευμα» όπως γίνεται στο στρατό και καλότρωγαν.

Διηγούνται για ανύπαρκτους νεκρούς αλλά επίσημα κείμενα δεν υπάρχουν εκτός των 18 κατά την στάση του ΚΚΕ στο Α’ Τάγμα 1 Μαρτίου 1948 που αναφέρονται στο βιβλίο του κομμουνιστή κρατούμενου στη Μακρόνησο Νίκου Μάργαρη, από εφημερίδες της εποχής εκείνης. Και μάλιστα οι περισσότεροι αυτών των νεκρών ήσαν από τους ανανήψαντες, όπως γράφει ο Γεώργιος Μπαϊρακτάρης στην έκθεσή του, την ΜΟΝΗ ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΠΗΓΗ που υπάρχει για το θέμα!

Κατά τον Καλλιδώνη τι είχε γίνει στις 1-3-1948; Το άκουσε λέει πολύ αργότερα όταν έφυγε από εκεί από κάποιον στρατιώτη Νίκο Γιαννόπουλο, κομμουνιστή σκαπανέα (έτσι λέγονταν οι αριστεροί νεοσύλλεκτοι φαντάροι της Μακρόνησου διότι αποκτούσαν την ειδικότητα του σκαπανέα).

Τους κάλεσαν λέει τους σκαπανείς του ΑΕΤΟ (7 λόχους και λόχος διοικήσεως πού υπήρχαν μέσα σε αυτούς 30 δηλωσίες «βασανιστές») σε ένα μικρό θέατρο την Κυριακή 29-2-1948, ώρα 8.00 πμ, για την καθιερωμένη ομιλία της εθνικής διαπαιδαγωγήσεως και με κρυμμένα πολυβόλα τους πολυβόλησαν άνευ λόγου καί αιτίας και ύπουλα, υπήρξαν δε πολλοί νεκροί. «Παρά τους πολυβολισμούς και τούς πολλούς νεκρούς, οι περισσότεροι αντί να προφυλαχτούν στάθηκαν όρθιοι και έψελναν τον Εθνικό Υμνο». Πώς σάς φαίνεται η εξιστόρηση; Σε αυτούς τους ανθρώπους δεν λειτούργησαν τά αντανακλαστικά τής αυτοσυντηρήσεως; Ούτε κάν έσκυψαν να αποφύγουν τά πυρά; Φαίνεται ότι ο συγγραφέας έχει μεγαλύτερη φαντασία από τον Θεοδωράκη…

Αν κάποιος πέθαινε, θα μπορούσαν να αλλάξουν την αιτία θανάτου αλλά δεν θα μπορούσαν να εξαφανίσουν το πτώμα. Θα γράφανε ότι πέθανε από άλλα αίτια. Πώς αποδεικνύεται ότι πέθανε στη Μακρόνησο; (Έστω και από άλλο λόγο?)

Κάποιος κομμουνιστής Μιχαήλ Προβατάς, συντάκτης της κομμουνιστικής εφημερίδας του Πειραιώς «Πρωτεργάτης» ανένηψε εγκατέλειψε τη κομμουνιστική θεωρία και το κόμμα και ανάλαβε αναμορφωτικό έργο. Έκανε εθνική διαπαιδαγώγηση στους κομμουνιστές φαντάρους κατηγορώντας το ΚΚΕ και ανένηψαν έτσι πολλοί. Και ήταν το αγαπημένο παιδί της διοικήσεως. Στους σκληροπυρηνικούς αριστερούς συνιστούσε να υπογράψουν δήλωση και κατόπιν ενώπιον ανακριτού να δηλώνουν ότι οι δηλώσεις «αποσπάσθηκαν δια της βίας». Πολλοί βέβαια από τους Μακρονησιώτες προτιμούσαν το στρατόπεδο αυτό για να μην πάνε φαντάροι και σκοτώνονται στα βουνά όπως τα κοροΐδα οι σύντροφοι τους.

Μετά δυο χρόνια ο εν λόγω Μιχαήλ Προβατάς επί κυβερνήσεως Πλαστήρα σε μια δίκη της εφημερίδας «Μάχη» στις 18-5-1950 επιτέθηκε εναντίον του διοικητή της Μακρονήσου για βασανιστήρια και εκεί αναφέρθηκε, στις 29-3-1950, ο αγνοούμενος της Μακρονήσου. Μα καλά όταν συνεργαζόταν με τον διοικητή από επιτελικό μάλιστα γραφείο, το ποιο ουσιαστικό, αυτό της Εθνικής διαπαιδαγωγήσεως δεν τα έβλεπε; Τι να πει κανείς.

Τελικά πάντως κατηγορήθηκε για ψευδορκία και απολύθηκε διότι έπαιρνε μισθό για τα αντικομμουνιστικά κηρύγματα!!! Η εφημερίδα «ΜΑΧΗ» είχε κατηγορήσει την κυβέρνηση για τέρατα και σημεία στην Μακρόνησο και ο Προβατάς είχε πάει να καταθέσει εναντίον της εφημερίδας αλλά εξελίχθηκε σε μάρτυρα κατηγορίας του πρώην διοικητή της Μακρονήσου Μπαϊρακτάρη!!!

Τώρα όμως υπήρχε νέος διοικητής υπό την προστασία και την διευκόλυνση του οποίου πήγε στην δίκη της εφημερίδας.
Μετά ξανακάλεσε τις κατηγορίες και ξαναπήγε σε άλλη κρατική θέση διαφωτίσεως και χρήματα!!!

Τα συμπεράσματα για την ηθική του ατόμου αυτού δικά σας.

Κατά τα άλλα, μόνο ένας νεκρός εμφανίζεται ονόματι Μιχάλης Τατάκης. (Άλλα κομμουνιστικά βιβλία για τη Μακρόνησο δεν αναφέρουν καν αυτό το όνομα!)

Ψάχτε και βρείτε ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΔΙΚΩΝ (γιατί έγιναν) για τη Μακρόνησο και θα μάθετε την αλήθεια.
Κανένας νεκρός. Αυτό τουλάχιστον βγαίνει από τα πρακτικά δικών. Αλλά με το μπάχαλο που προκάλεσαν οι Αριστεροί, οι οποίοι και έχουν άλλο βιολί, πάνε και εξαφανίζουν τα αρχεία, 100% σίγουρος δεν μπορεί κανείς να είναι…

Ένας άλλος κομμουνιστής συγγραφέας ονόματι Αντρέας Φραγκιάς μας περιγράφει το φτιάξιμο ενός συνθήματος σε μια πλαγιά…
Τι να πω «φοβερή πράξη!!!» Ίσως κατά τη γνώμη του συντρόφου έπρεπε να τους αφήνανε να τεμπελιάζανε…

Τέλος, αναφέρουν για κομμουνιστικές μαζώξεις «σοβαρών» ειδημόνων που μας μιλούν για ψυχική καταστροφή» των «φυλακισμένων» στη Μακρόνησο.

Ξεχάσανε όμως οι «σοφοί» να μας γράψουν για τους ανανήψαντες. Γι’ αυτούς που αποτοξινώθηκαν από τον κομμουνισμό και που συγκρότησαν δυο τάγματα (ναι τόσοι πολλοί ήταν) που πολέμησαν στη πρώτη γραμμή εναντίον των πρώην συντρόφων τους, αφού κατάλαβαν το ολέθριο για τη πατρίδα έγκλημα των ΕΑΜοβουλγάρων.

Και επειδή ορισμένοι συγκρίνουν το ΝΤΑΧΑΟΥ με την ΜΑΚΡΟΝΗΣΟ, το ΝΤΑΧΑΟΥ ήταν στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας. Κάποιοι δούλευαν, κάποιοι όμως όπως ο Ζαχαριάδης καλοπερνούσαν!!!
Αν δείτε φωτογραφίες του όταν επέστρεψε στην Ελλάδα κάθε άλλο παρά ταλαιπωρημένος ήταν!!!

Στο βιβλίο «Πίσω από το γαλανόλευκο παραπέτασμα» του πρώην προέδρου του Δικηγορικού Συλλόγου και πρώην προέδρου της επιτροπής ειρήνης ΕΕΔΥΕ κ. Ευάγγελου Μαχαίρα που κυκλοφόρησε το 1999 καταγράφονται αναλυτικά οι απόψεις των δύο προαναφερθέντων σπουδαίων επιστημόνων και πολιτικών, του Παναγιώτη Κανελλόπουλου και του Κωνσταντίνου Τσάτσου, καθηγητών Πανεπιστημίου, οι οποίοι από την πρώτη στιγμή ύμνησαν τη Μακρόνησο.

Ο Κωνσταντίνος Τσάτσος έριξε το φιλοσοφικό του βάρος στην υπόθεση της Μακρονήσου και σε ομιλία του που εκφώνησε στο νησί είπε:
«… στη σπαρτιατική αυτή πολιτεία της Μακρονήσου δημιουργούνται οι πρωτοπόροι μιας νέας ηθικής και κοινωνικής ζωής της Ελλάδας… αυτοί θα είναι στο μέλλον οι φορείς και οι ενσαρκωταί του μεγαλύτερου γεγονότος που λαμπρύνει κάθε φορά την ιστορία της ανθρωπιάς επί του υλισμού και της βίας… H Μακρόνησος είναι προπαντός ένα μεγάλο εκπαιδευτήριο και γυρεύει να στηριχθεί στον ορθόν λόγον… Μακάρι όλη η Ελλάδα να ήταν μια Μακρόνησος… Ολοι στη ζωή μας πρέπει να περνάμε ένα Μακρονήσι».
«H Μακρόνησος μακραίνει και πλαταίνει. Σε λίγο θα σκεπάσει όλη την Ελλάδα. Το εύχομαι. Ηρθα ως δάσκαλος. Θα ήθελα να βρισκόμουν στη θέση σας. H ζωή που περνάτε εδώ είναι μια ευλογία. Θέλω να σας πω ένα μεγάλο ευχαριστώ για ό,τι είδα σήμερα. Αυτό το θέαμα μου δίνει δύναμη και θα το διακηρύξω παντού».

Ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος είπε τα εξής:
«Το έργον της Μακρονήσου, αναγνωριζόμενον ήδη διεθνώς ως παράδειγμα και πρότυπον άξιον μιμήσεως εις όλας τας ελευθέρας χώρας του κόσμου, αποτελεί τίτλον τιμής δι’ όλους εκείνους οι οποίοι συνέβαλαν και συμβάλλουν εις την πραγματοποίησίν του».
«Οι ανανήψαντες της Μακρονήσου πρέπει να θεωρηθούν δύο φορές Ελληνες, διότι είναι μια φορά ως γεννηθέντες τοιούτοι και άλλη μια φορά Έλληνες ως ανακτήσαντες μετά γόνιμον ψυχικήν δοκιμασίαν την ελληνικήν των συνείδηση»