Στρατόπεδο Γεωργιτσίου. Εγκλειστοι ήταν εκατό άτομα του Τάγματος Ασφαλείας Μιστρά «Λεωνίδας» καθώς και σημαίνοντες κάτοικοι της περιοχής Σπάρτης.  Στις 12-10-1944 παρεδόθησαν με τη συμφωνία ότι ο ΕΛΑΣ δεν θα πειράξει κανέναν. Παρά την συμφωνία οι ΕΛΑΣίτες μόλις τους αφόπλισαν ΕΣΦΑΞΑΝ ΑΜΕΣΩΣ τον επί του φορείου ευρισκόμενο τραυματία υπολοχαγό Αλέκο Δριβάκη ενώ τους άλλους τριάντα της διμοιρίας Αγίου Ιωάννου Μιστρά αφού πρώτα τους απογύμνωσαν, τους βασάνισαν και μετά τους τουφέκισαν. Αρχηγός του εκτελεστικού αποσπάσματος  ο Ναπολέων Παπαγιαννόπουλος. Τους ανώτερους αξιωματικούς του Τάγματος Ασφαλείας Μιστρά τους έκλεισαν στην έπαυλη Σαρσάνη και ετοιμαζόταν να τους ρίξουν στον Καιάδα του Ταϋγέτου. Στάθηκαν τυχεροί διότι απελευθερώθηκαν στις 5-3-1945 απο  Αγγλική μηχανοκίνητη Μονάδα.  Οταν απελευθερώθηκαν πήγαν κατ ευθείαν στην Μητρόπολη Σπάρτης όπου χωροστατούντος του Μητροπολίτου έγινε δοξολογία ενώπιον χιλιάδων λαού.

Στρατόπεδο Γερακίου Λακωνίας Στρατοπεδάρχης ήταν ο Κώστας Απολοδήμος, ιδιαίτερα σκληρός και ανάλγητος, μέλος του ΚΚΕ. Την περίοδο του εμφυλίου για την «απελευθέρωση» της Ελλάδας από τον «μοναρχοφασισμό» ήταν αρχηγός Λόχου Πολιτοφυλακής Λακωνίας. Ήταν μεγάλο το στρατόπεδο αυτό σε μία αυλόμαντρα με κρατούμενους από περιοχές Λακωνίας και Νοτίου Αρκαδίας. Ο αριθμός κρατουμένων ήταν σταθερός διότι υπήρχε συνεχής ροή προσερχόμενων και εξερχόμενων για εκτέλεση. Μεταξύ των δολοφονημένων και ο Βουλευτής Αρκαδίας Τουρκοβασίλης, που συνελήφθη τον Οκτώβριο του 1943 (Καραλής σ. 238). Στρατοπεδάρχης ο Τάκης Κώνστας από την Άρνα. Εδώ εγκλείσθηκαν 50 αντάρτες της ανταρτικής οργάνωσης Ελληνικός Στρατος επί 20ήμερο, μετά τους μετέφεραν στη Βασιλική Ταϋγέτου όπου τους απελευθέρωσαν την 28-8-1943 μετά από συμφωνία για διάλυση του Ε.Σ. Το Στρατόπεδο αυτό συνέχισε να λειτουργεί. Τον Δεκέμβριο του 1943 είναι πάλι γεμάτο και μετακίνησε τους ομήρους του στην περιοχή Καστανιά Αγίου Νικολάου. Νέος στρατοπεδάρχης ο Κων/νος Κίκηρας με βοηθό βασανιστή τον Μιχάλη Καψαλάκο. Χτυπούσαν τους κρατουμένους με αγκαθωτό σύρμα, ξερίζωναν και δόντια. Στο τέλος εκτέλεσαν αρκετούς στη θέση Πηγάδια Αλαγονίας Μεσσηνίας, με ξιφολόγχες!!! Οι δολοφόνοι καταδικάσθηκαν για τις δολοφονικές τους ενέργειες (ο Καψαλάκος δις εις θάνατον) αλλά τελικά την γλίτωσαν λόγω μέτρων επιείκειας. (Από το βιβλίο «Με το φωτοστέφανο τον Μαρτυρίου» της Τσελεσίλλα – Ιωαννίδου Λαμπέα, σελίδα 89). Ι. Μονή ΕΛΩΝΗΣ Πάρνωνος, κοντά στο Λεωνίδιο Σπάρτης. Μικρό στρατόπεδο με ανταρτοδικείο. Οι ανταρτοδίκες ήταν ταυτόχρονα και εκτελεστές!! Έτσι γινόταν σε όλα τα στρατόπεδα. Σε εκκαθαριστική επιχείρηση Γερμανικών δυνάμεων κάποιοι πρόλαβαν και δραπέτευσαν. Μεταξύ αυτών και ο πρώην Ελασίτης Αντισυνταγματάρχης Ανδρέας Γ. Λουμάκης, ο οποίος συνελήφθη επειδή αποσκίρτησε από τον ΕΛΑΣ. Δυστυχώς τότε έτσι ήταν. Ή με το ΕΑΜ ή έπρεπε να πεθάνεις. Μετά την δραπέτευση τον, αρχές 1943, κατέφυγε στην στρατιωτική διοίκηση Ισμαηλίας Μέσης Ανατολής. Το τέλος του ήταν οδυνηρό. Το 1948 στην μάχη της Καρδίτσας μεταξύ Στρατού και «Δημοκρατικού στρατού» του ΚΚΕ, τραυματίσθηκε και συνελήφθη αιχμάλωτος. Μια «λαϊκή Αγωνίστρια» με τσεκούρι του άνοιξε το κεφάλι στα δύο!!!