O ΚΡΙΣ ΓΟΥΝΤΧΑΟΥΣ*, συγγραφέας του βιβλίου ο Αγώνας για την Ελλάδα 1941–1949, πρωταγωνίστησε σε δύο αγώνες που διεξήγαγε η Ελλάδα τη δεκαετία του ’40. Ο πρώτος ήταν ο αγώνας κατά των δυνάμεων του Άξονα την περίοδο της Κατοχής, στον οποίο και ο ίδιος συμμετείχε ενεργά. Ο δεύτερος αγώνας δόθηκε ώστε να αποτραπεί η προσάρτηση της Ελλάδας στο κομμουνιστικό στρατόπεδο του Στάλιν και του Τίτο.
Και οι δύο απειλές –φασισμός και κομμουνιστικός ολοκληρωτισμός– είχαν τις καταβολές τους στην περίοδο του Μεσοπολέμου και ήταν εξίσου σοβαρές για την Ελλάδα, γιατί τόσο η φασιστική Ιταλία και η χιτλερική Γερμανία όσο και η Σοβιετική Ένωση και οι τοποτηρητές της στα Βαλκάνια εποφθαλμιούσαν ελληνικά εδάφη. Ενώ η ήττα του Άξονα αποσόβησε τον πρώτο κίνδυνο, η εντυπωσιακή ενίσχυση της σοβιετικής ισχύος το 1945, σε συνδυασμό με την αίγλη που ασκούσε ο Τίτο (έως το 1948) στο κομμουνιστικό στρατόπεδο, έφεραν στο προσκήνιο τη δεύτερη απειλή κατά της Ελλάδας, που κορυφώθηκε σε έναν ολοκληρωτικό εμφύλιο πόλεμο. Ήταν ο αγώνας για το μέλλον την Ελλάδας.
Το βιβλίο του Γουντχάους αποτελεί την πιο εμπεριστατωμένη μελέτη της δεύτερης απειλής κατά της χώρας. Ο ίδιος ήταν βαθύς γνώστης της Ελλάδας και της ιστορίας της, είχε πλήρη επίγνωση των διεθνών εξελίξεων και, συνεπώς, είχε σαφή εικόνα ως προς το ποιο ήταν το διακύβευμα στην προκειμένη περίπτωση. Στην Αυτοβιογραφία του αναφέρει ότι το ερέθισμα για την εκπόνηση της παρούσας μελέτης αποτέλεσε η αποκατάσταση της δημοκρατίας στην Ελλάδα το 1974, αλλά και η πεποίθηση του ότι είχαν καταλαγιάσει τα πάθη της ταραγμένης εποχής που εξιστορεί. Επιπλέον, και το διεθνές περιβάλλον συντελούσε προς αυτήν την κατεύθυνση καθώς στα μέσα της δεκαετίας του 1970 επικρατούσε ένα κλίμα ύφεσης στις σχέσεις μεταξύ «Ανατολής» και «Δύσης». Συνεπώς, ο Γουντχάους θεώρησε ότι είχε έλθει η ώρα για μια νηφάλια αποτύπωση των τραγικών γεγονότων που συντάραξαν την Ελλάδα και όλο τον κόσμο την περίοδο 1941-1949.
Ο συγγραφέας επιχειρεί να διαλευκάνει τις διάφορες πτυχές αυτής της περιόδου και να απαντήσει στα αγωνιώδη ερωτήματα: Ποια ήταν τα βαθύτερα αίτια της ρήξης μεταξύ του ΕΑΜ και των άλλων αντιστασιακών οργανώσεων; Είναι αλήθεια, και σε ποιο βαθμό, ότι η αγγλική βοήθεια εξέθρεψε και γιγάντωσε την ισχύ του ΕΑΜ, δηλαδή του ΚΚΕ; Ήταν αναπόφευκτη η σύγκρουση με τους Βρετανούς στα Δεκεμβριανά; Ποιος ο ρόλος των Γιουγκοσλάβων και των Βουλγάρων, με τις διεκδικήσεις τους επί της ελληνικής Μακεδονίας, στην όξυνση των εσωτερικών και εξωτερικών αντιθέσεων; Ποιες διεργασίες προέτρεψαν το ΚΚΕ να προσφύγει και πάλι στα όπλα το 1946-1949; Γιατί η Ελλάδα κατέστη το μήλο της έριδος μεταξύ των αναδυόμενων υπερδυνάμεων, ΗΠΑ και Σοβιετικής Ένωσης; Ήταν αναπότρεπτος ο εμφύλιος; Ποια θα ήταν η τύχη της Ελλάδας εάν η έκβαση αυτού του αγώνα που εξιστορεί ο Γουντχάους ήταν διαφορετική; Η κλασική παιδεία του συγγραφέα και η αγάπη του για την Ελλάδα, στοιχείο που διαφαίνεται σε κάθε σελίδα, καθιστούν το βιβλίο αυτό μια έγκυρη συνεισφορά στην ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας.
Ο Γουντχάους βασίζεται στην αξιοποίηση εγγράφων, σε συνεντεύξεις πρωταγωνιστών, στη μελέτη της νεότερης βιβλιογραφίας και στο καταστάλαγμα της ανεκτίμητης προσωπικής του πείρας και κρίσης. Αναλύει με διεισδυτική ματιά χαρακτήρες, ιδεολογίες και γεγονότα, και εντάσσει το σύνολο στις διεθνείς του διαστάσεις. Απέναντι στην επικρατούσα έως σήμερα ερμηνεία των γεγονότων της Κατοχής και του εμφυλίου, ο Γουντχάους επιχειρεί μία ερμηνευτική προσέγγιση από άλλη οπτική γωνία, δίνοντας την ευκαιρία στον απροκατάληπτο αναγνώστη να παραβάλει, να συγκρίνει και να ελέγξει τις αντιτιθέμενες απόψεις. Η νέα εισαγωγή του Richard Clogg, φωτίζει από άλλη πλευρά τη δράση του Γουντχάους ως επιστήμονα, στρατιωτικού και δημόσιου άνδρα.
*Ο Κρίστοφερ Μόνταγκιου Γουντχάους (1917-2001) αµέσως µετά τις λαµπρές σπουδές του στο Πανεπιστήµιο της Οξφόρδης βρέθηκε να υπηρετεί στο Βρετανικό Στρατό στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσµίου Πολέµου. Μέλος, και αργότερα διοικητής, της Βρετανικής Συµµαχικής Αποστολής στην κατεχόµενη Ελλάδα, έλαβε µέρος στην ελληνική αντίσταση κατά των Γερµανών, εκτελώντας επιτυχηµένες αποστολές και πρωταγωνιστώντας στα πολιτικά πράγµατα της χώρας. Το 1945 ήταν µέλος της βρετανικής πρεσβείας στην Αθήνα και τον επόµενο χρόνο διετέλεσε γενικός γραµµατέας της Συµµαχικής Αποστολής Παρατηρητών των Ελληνικών Εκλογών.
Μετά από σύντοµη παρουσία σε διπλωµατική θέση (Περσία) ασχολήθηκε µε επιχειρήσεις και µε την πολιτική. Εξελέγη βουλευτής Οξφόρδης αλλά και πρόεδρος της Εταιρείας Κλασικών Σπουδών στη Μεγάλη Βρετανία. Το ενδιαφέρον του για την Ελλάδα και την ιστορία της δεν τον εγκατέλειψε µέχρι το τέλος της ζωής του. Έγραψε πολλά σχετικά βιβλία, µε θέµατα όπως ο Ρήγας Βελεστινλής, η ελληνική επανάσταση, η ναυµαχία του Ναβαρίνου, οι Φιλέλληνες, ο Πλήθων (Γεώργιος Γεµιστός). Η συνολική του ιστορία της Ελλάδας κυκλοφορεί μεταφρασμένη στα ελληνικά, µε τίτλο Η Ιστορία ενός λαού: οι Έλληνες από το 324 έως σήμερα, από τις Εκδόσεις Τουρίκη.
Napoleon Zervas (left) and Chris Woodhouse (right), head of the British allied mission in Greece
Τον Μάρτιο του 2020,κυκλοφόρησε και στα ελληνικά από τις εκδόσεις «Παπαδόπουλος» η αυτοβιογραφία του θρυλικού Άγγλου ταγματάρχη Chris Woodhouse (1917 – 2001), που μεγαλούργησε τον Νοέμβρη του 1942 στον Γοργοπόταμο. Έχει τίτλο «Μια ζωή γεμάτη τόλμη» (αγγλικός τίτλος «Something ventured», 1η αγγλική έκδοση 1982) και επί 38 χρόνια παρέμενε αμετάφραστη στα ελληνικά για να μη δυσαρεστηθούν οι μπολσεβίκοι και αρχίσουν να σπάνε βιβλιοπωλεία, όπως έκαναν την δεκαετία του 1980, όταν κυκλοφόρησε η «Ελένη» του Γκατζογιάννη. Η αυτοβιογραφία του βαρώνου Woodhouse είναι καταπέλτης για τον βρωμερό αρχισφαγέα Άρη Βελουχιώτη και τους αιμοσταγείς κατσαπλιάδες του ΕΛΑΣ, που ο Chris γνώρισε από κοντά επί μήνες στα ελληνικά βουνά, προετοιμάζοντας την ανατίναξη της Γέφυρας του Γοργοποτάμου.
Καταπέλτης για τον Άρη Βελουχιώτη και τους κατσαπλιάδες του ΕΛΑΣ είναι τα (επί 38 χρόνια αμετάφραστα στα ελληνικά!..) Απομνημονεύματα του θρυλικού Κρίς Γουντχάους, του υπαρχηγού της Αγγλικής Αποστολής στην Ανατίναξη της Γέφυρας του Γοργοποτάμου (Νοέμβριος 1942)
Αν κι έχουν περάσει 19 μήνες από την κυκλοφορία στα ελληνικά της αυτοβιογραφίας του Γουντχάους, κανένα πατριωτικό ΜΜΕ, ιστοσελίδα κλπ. δεν έχει ασχοληθεί με το θέμα. Αυτή είναι η κατάντια του Πατριωτικού Χώρου: Αν επρόκειτο για βιβλίο κάποιου αριστερού που βγάζει στην φόρα τα εγκλήματα ημών των Εθνικοφρόνων, όλες οι εφημερίδες θα είχαν κάνει πρωτοσέλιδο την είδηση της κυκλοφορίας του. Επειδή, όμως, ο Γουντχάους αποκαλύπτει τα εγκλήματα των αριστερών του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, άκρα του τάφου σιωπή στα ΜΜΕ του Ρωμέϊκου!..
Θα μπορούσα να γεμίσω ολόκληρες σελίδες με τις αποκαλύψεις που κάνει ο Woodhouse στην αυτοβιογραφία του για τα ανήκουστα αίσχη των δολοφόνων του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Θα περιοριστώ μόνο σε κάτι που λέει για την επιχείρηση του Γοργοποτάμου: Οι επικεφαλής του ΕΑΜ είχαν δώσει σαφή εντολή στον Άρη Βελουχιώτη να μη συνεργαστεί ο ΕΛΑΣ με τους Βρετανούς και τον Ζέρβα στην ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου, αλλά εκείνος την παράκουσε γιατί ήταν… «ανορθόξοδος κομμουνιστής»!..
ΤΟ ΠΙΑΣΑΤΕ; Ο ίδιος ο Woodhouse βεβαιώνει πως οι ηγέτες του ΕΑΜ δεν ήθελαν να συμμετάσχει ο ΕΛΑΣ στην ανατίναξη της θρυλικής Γέφυρας. Κι αν τελικά συμμετείχε, αυτό συνέβη επειδή ο Βελουχιώτης ήταν «ανορθόδοξος κομμουνιστής».
Σύμφωνα με όσα γράφει στην αυτοβιογραφία του ο Woodhouse, οι αντάρτες του ΕΛΑΣ ήσαν σκληροί και αποφασισμένοι, καμμιά σχέση με την χριστιανική συμπεριφορά των ανταρτών του Ζέρβα. Ο Βελουχιώτης – συνεχίζει ο Άγγλος Βαρώνος – περηφανευόταν πως σκότωσε έναν από τους άνδρες του γιατί έκλεψε ένα κοτόπουλο. Και λίγο αργότερα σκότωσε έναν αξιωματικό της Αεροπορίας γιατί ήθελε να παρατήσει τον ΕΛΑΣ και να πάει στον Ζέρβα.!..
ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΟΥΚΟΥΕΔΩΝ ΒΑΦΤΙΣΤΗΚΑΝ «ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ» ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ…
Με αφορμή την κυκλοφορία της αυτοβιογραφίας του Woodhouse στα ελληνικά, είναι καιρός να ομολογήσουμε ότι η αποκαλούμενη «Εθνική Αντίσταση» του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ ήταν ένα διαρκές έγκλημα στο οποίο πρωτοστάτησαν οι μπολσεβίκοι του ΚΚΕ με θύματα συνήθως φιλήσυχους πολίτες, γυναίκες και παιδιά, που κάποιοι, πολύ συχνά για λόγους προσωπικής αντιδικίας ή ευκαιρίας για πλιάτσικο, κατέδιδαν ως πράκτορες του εχθρού.
Η προσπάθεια της εγκληματικής Μεταπολίτευσης να δημιουργήσει κλίμα εθνικής συμφιλίωσης βαφτίζοντας τις κομμουνιστικές θηριωδίες εκείνης της εποχής ως «Εθνική Αντίσταση» και να την προβάλει ως καθολική και ενιαία δίνοντας μέχρι και σύνταξη αντιστασιακού στους σφαγείς, ήταν ανοησία πρώτου μεγέθους και είχε τελικά το αντίθετο αποτέλεσμα από το επιδιωκόμενο: Νομιμοποίησε τα Κατοχικά εγκλήματα των μπολσεβίκων και αθώωσε αυτούς που είχαν τη μερίδα του λέοντος στην ανθρωποσφαγή: Το ΚΚΕ και τις παραφυάδες του, που τρώμε μέχρι σήμερα στην μάπα, είτε σαν 17 Νοέμβρη, είτε σαν «Πυρήνες της Φωτιάς», είτε σαν «Ρουβίκωνες»…
ΠΩΣ ΟΙ ΚΟΥΚΟΥΕΔΕΣ ΞΕΓΕΛΟΥΣΑΝ ΜΕ ΤΗΝ ΛΕΞΗ «ΕΘΝΟΣ» ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ…
Θα πω και κάτι άλλο, που ελάχιστοι έχουν συνειδητοποιήσει: Επί δεκαετίες, το βρωμερό ΚΚΕ εκμεταλλευόταν την λατρεία των Ελλήνων προς το Έθνος και τους παγίδευε συνεχώς με ονομασίες «Εθνικός», «Ελληνικός» κλπ., ενώ είναι πασίγνωστο ότι οι μπολσεβίκοι σιχαίνονται ο,τιδήποτε Εθνικό και Ελληνικό.
Για παράδειγμα, οι κουκουέδες βάφτισαν ΕΛΑΣ (Ελληνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός) την ένοπλη οργάνωσή τους, για να μπερδεύονται οι Έλληνες και να νομίζουν ότι ο αιμοσταγής ΕΛΑΣ του Άρη Βελουχιώτη είναι ελληνική πατριωτική οργάνωση!.. Επίσης, το ΕΑΜ (Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο) φρόντισαν να περιέχει την λέξη «Εθνικό» για να μπερδεύεται ο ανυποψίαστος κοσμάκης και να τρέχει μαζικά να καταταγεί στις τάξεις τους… Για τόσο μεγάλους απατεώνες μιλάμε…
Αλλά είναι πάρα πολλές οι περιπτώσεις που οι διεθνιστές μπολσεβίκοι επικαλέστηκαν την λέξη «Εθνικός» για να παρασύρουν τους Έλληνες. Ιδού μερικά τρανταχτά παραδείγματα: 1. Το Ελληνικό Έθνος επικαλέστηκε στην πρώτη επιστολή του για την 28η Οκτωβρίου ο έγκλειστος στις Φυλακές Κέρκυρας Γραμματέας του ΚΚΕ, Νίκος Ζαχαριάδης, θέλοντας να καλέσει τον Ελληνικό Λαό να πολεμήσει εναντίον των Ιταλών εισβολέων. 2. Τον Μάη του 1944 οι κουκουέδες ίδρυσαν το «Εθνικό Συμβούλο Κορυσχάδων» για να ρίξουν στάχτη στα μάτια των αφελών πατριωτών. 3. Την διαβόητη «Κυβέρνηση του Βουνού» την είπαν «Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης» (ΠΕΕΑ)!..
ΕΝΟΠΛΟ ΤΜΗΜΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ Ο «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ» ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΜΑΡΚΟ ΒΑΦΕΙΑΔΗ!..
4. Το δημοσιογραφικό όργανο της Κεντρικής Επιτροπής του ΕΑΜ, ονομάστηκε «Ελεύθερη Ελλάδα» και οι συντάκτες του χρησιμοποιούσαν κατά κόρον τις λέξεις «Εθνικός» και «Εθνική» για να ξεγελάσουν τους ανυποψίαστους πατριώτες. 5. Όσο για τον ίδιο τον ΕΛΑΣ, οι κουκουέδες τον αποκαλούσαν συνεχώς «Ο Εθνικός μας Στρατός», λές και αντικατέστησε τον κανονικό Ελληνικό Στρατό!.. Το ίδιο συμβαίνει και το 1945 στην Συμφωνία της Βάρκιζας: Γίνεται λόγος για Εθνικό Στρατό..
6. Στο Έθνος αναφέρθηκαν οι καπετάνιοι του ΕΛΑΣ όταν παρέδιδαν τα όπλα τον Φλεβάρη του 1945, μετά την Συμφωνία της Βάρκιζας… 7. Την λέξη Έθνος χρησιμοποίησε και η κομμουνιστική αντιστασιακή οργάνωση «Εθνική Αλληλεγγύη» 8. Στο Έθνος απευθύνθηκε και ο αρχηγός του «Δημοκρατικού Στρατού», Μάρκος Βαφειάδης, στο διάγγελμά του τα Χριστούγεννα του 1947, λέγοντας επί λέξει: «Ο Δημοκρατικός Στρατός είναι ένοπλο τμήμα του Έθνους»!.. 9. Αλλά και η Ιδρυτική Διακήρυξη της ΕΔΑ το 1961 ξεκινά με την λέξη «Εθνική Κυριαρχία»!..
Για τόσο μεγάλους απατεώνες μιλάμε: Οι διεθνιστές μπολσεβίκοι που σήμερα βγάζουν σπυριά στο άκουσμα των λέξεων «Εθνος», «Εθνικός» κλπ., επί χρόνια ξεγελούσαν και παρέσυραν τους Έλληνες πατριώτες μιλώντας για Έθνος, Ελλάδα και άλλα ηχηρά παρόμοια…
Αππελαίος 