Του Χ.ΜΑΝΟΥΚΑ

α) Σημασία της νίκης εις το Βίτσι – Γράμμον.

Διελύετο το σκότος εις το οποίον εβυθίσθησαν αι χώραι του ελευθέρου κόσμου συνεπεία του Β” Παγκοσμίου Πολέμου και προέβαλον εις αυτάς φωτειναί ακτίνες, όταν εκ της Ελλάδος επέπρωτο να εξαφανισθούν αύται ευθύς αμέσως άμα τη εμφανίσει των, εξ αιτίας της επιθέσεως την οποίαν εξαπέλυσεν εναντίον της ο διεθνής κομμουνισμός δια των εν Ελλάδι συμμοριτών.

Ήδη η Ελλάς επέπρωτο μετά την παρέλευσιν του εκ του μαύρου ολοκληρωτισμού κινδύνου, να αντιμετωπίση τον εκ του ερυθρού φασισμού τοιούτον και να διατρέξη τον δια αφανισμού κίνδυνον συνεπεία της εκτάσεως ην προσέλαβεν ούτος.

Περί του ποίος εξαπέλυσε την απροσχημάτιστον ταύτην κατά της Ελλάδος επίθεσιν, είναι πάμπολλοι αι φανεραί πηγαί και τα αδυσώπητα γεγονότα να αποδείξουν όχι μόνον ποίος υπεκίνησε και επροκάλεσε την επίθεσιν, αλλά και διεξήγαγε ακόμα και κατέπαυσεν αυτήν.

Αλλά και με τον κίνδυνον όστις ηπείλησε την Ελλάδα διεφάνη σαφώς και απειλή κατά της ελευθερίας του Δυτικού κόσμου, δια τούτο δε με την νικηφόρον έκβασιν των Ελληνικών όπλων και την αναχαίτισιν της καθολικής υπό του διεθνούς κομμουνισμού επιθέσεως, εσώζετο η Ελλάς αλλά συγχρόνως απωθείτο ο κίνδυνος και δι” αυτήν ταύτην την ελευθερίαν των άλλων εθνών. Δια τούτο η σημασία της νίκης του εθνικού στρατού εις το Βίτσι – Γράμμον, εξέρχεται των ορίων της Ελλάδος, διότι εκεί διεξήχθη αγών και δια την ελευθερίαν του άλλου κόσμου. Και όπως η Ελλάς εχάρισεν εις τα ελεύθερα έθνη την πρώτην νίκην αγωνισθείσα κατά του φασιστικού ολοκληρωτισμού, ούτω ηγωνίσθη και ετέθη πάλιν ασπίς και εχάρισε πάλιν την πρώτην νίκην εις την ελευθέραν ανθρωπότητα, αγωνισθείσα σκληρώς να αναχαιτίση την κάθοδον του ερυθρού φασισμού.

Ο Ελληνικός στρατός επί τριάμισυ χρόνια προέταξε το στήθος του αψηφών κινδύνους και θυσίας, δια να τιμήση τον όρκον τον οποίον έδωσε προς διατήρησιν της ακεραιότητος της πατρίδος, της προασπίσεως της ελευθερίας, της τιμής της φυλής και του έθνους. Ετίμησε τους προγόνους του διαφυλάξας τας ιεράς υποθήκας του «μολών λαβέ» και του «Όχι». Την ιστορίαν της πατρίδος του συνεπλήρωσε προσθέσας εις αυτήν νέαν δόξαν, μη επιτρέψας, δια μίαν ακόμη φοράν να παραδοθούν «τα άγια τοις κυσί». Τον ελεύθερον κόσμον ειδοποίησε να συναισθανθή τον επαπειλούντα αυτόν κίνδυνον εκ του ερυθρού φασισμού και να συνασπισθή εις κοινήν προσπάθειαν προς αντιμετώπισιν τούτου. Αλλά και τον κομμουνισμόν εδίδαξε, ότι το εντεύθεν των Ελληνικών συνόρων έδαφος είναι σκληρόν και ουχί ευκόλως ευάλωτον. Ότι και αι πέτραι ακόμη συμβολίζουν ιδέας αι οποίαι δεν καταπολεμούνται ούτε με μπαζούκας καθώς επεχείρησαν, ούτε με πυραύλους καθώς μας απειλούν. Όπως αι ελεύθεραι ιδέαι ενέπνευσαν την δημιουργίαν ενός Παρθενώνος και κατίσχυσαν τρομερού κινδύνου όστις ενεφανίσθη εις Μαραθώνα ή Σαλαμίνα και ομού με την Ελλάδα έσωζαν τον τότε γνωστόν κόσμον, όπως αύται κατά τον ίδιον τρόπον ενέπνευσαν τον Αέτιον και έσωζεν εις το πεδίον της Καταλωνίας, τον κόσμον εκ του κινδύνου των ορδών του Αττίλα, όπως αι ιδέαι ήνοιξαν τους οφθαλμούς της Δύσεως, όταν μετεφέροντο αύται εις αυτήν δια του Ελληνικού πνεύματος μετά την υποδούλωσιν της Ελλάδος, ούτω και εις τον Γράμμον – Βίτσι, δεν εσημειώθη μικρότερον ιστορικόν γεγονός, δια της ανατροπής σοβαρού κινδύνου εκ της καθόδου του Κομμουνισμού, χάρις εις την αντίστασιν του έθνους, του ηρωισμού και της αυτοθυσίας των τέκνων της Ελλάδος και την υποστήριξιν αυτής εκ μέρους των αγαπώντων την ελευθερίαν εθνών.

Ο Εθνικός Στρατός ηγωνίσθη σκληρώς και ενίκησε χάρις εις τον μέγαν πατριωτισμόν και την μεγάλην δύναμιν του χαρακτήρος του.

Τον Αύγουστον λοιπόν του 1949 κατόπιν μιας ορμητικής εφόδου του εναντίον του κομμουνισμού, κατεκρημίζοντο τα τελευταία «κάστρα» των, το «απάτητο Βίτσι» και ο «άπαρτος Γράμμος» όπως τα αποκαλούσαν οι κομμουνισταί και η μεν συμμοριακή «δυναστεία», η οποία επί τριάμισυ έτη εμάστιζε την φύσιν και τους ανθρώπους και εμόλυνε την παρθενικήν ζωήν των ανυπόπτων Ελλήνων χωρικών, απεχώρει ζητούσα καταφύγιον εις τας ομόρους χώρας δια να προβή εν συνεχεία εις επιλογήν άλλων μέσων προς βλάβην της Ελλάδος, η γη ήτις και αυτή υπέστη τον τρόμον ήρχισε να αποβάλη το πένθος εις το οποίον την εβύθισεν ο συμμοριτισμός, τα βουνά επανέκτων την φυσικήν των όψιν, η ζωή των απλών χωρικών επανεύρισκε τον κανονικόν της ρυθμόν και η πατρίς ερρίπτετο σύσσωμος εις την περισυλλογήν των ερειπίων, την ηθικήν εξυγίανσιν και το έργον της εκβαρβαρώσεως εις την οποίαν υπέβαλον οι συμμορίται επί σειράν ετών τον ανύποπτον και ανεύθυνον Ελληνικόν λαόν.

β) Τι εστοίχισεν εις την Ελλάδα ο Συμμοριτοπόλεμος.

Ιδού ένας μακάβριος απολογισμός αίματος και ένας πίναξ ενδεικτικός των ανθρωπίνων θυμάτων και του ύψους των υλικών καταστροφών τον οποίον έκαμνεν η Ελλάς, ότε συνεπληρούτο πενταετία από της λήξεως του Β” παγκοσμίου πολέμου, γεγονός το οποίον προκαλεί οδυνηρόν αίσθημα εις κάθε Ελληνικήν συνείδησιν, διότι, ενώ κατά την περίοδον αυτήν όλαι αι χώραι του κόσμου μηδέ και αυτών των ηττημένων εξαιρουμένων έκαμνον απολογισμούς υλικής, πνευματικής και ηθικής αναγεννήσεως εκ των καταστροφών τας οποίας επέφερεν ούτος, μόνη η Ελλάς, ως πληρωμήν δια τας θυσίας τας οποίας προσέφερε καταναγκούσα την πρώτην νίκην υπέρ των συμμάχων εις τα Αλβανικά όρη, μόνον αυτή αντί αναδημιουργίας, έκαμνεν απολογισμούς των υλικών και ανθρωπίνων θυσιών εκ της αιμορραγίας την οποίαν προεκάλεσαν οι κομμουνισταί κατά την τραγικήν περίοδον του αίματος 1946 – 1949.
1. Απώλειαι εις ανθρώπους.

α) 1025 αξιωματικοί και 14.535 στρατιώται εφονεύθησαν.

β) 2243 αξιωματικοί και 34.666 στρατιώται ετραυματίσθησαν

γ) 2884 αξιωματικοί και στρατιώται και 4123 ιδιώται εξηφανίσθησαν.

δ) 165 κληρικοί και 239 διδάσκαλοι εξοντώθησαν.

ε) 931 ιδιώται εφονεύθησαν η ηκρωτηριάσθησαν από νάρκας.

ς) 28.000 αθώα παιδιά ανηρπάγησαν.

ζ) 750.000 γυναικόπαιδα ξεσπιτώθηκαν και κατέφυγον εις πόλεις.
2. Υλικαί καταστροφαί.

Η εικών της καταστροφής συμπληρώνεται εκ των διαφόρων καταστροφών (αρπαγών, κατασχέσεων, κλοπών, λεηλασιών, εμπρησμών, ανατινάξεων και αχρηστεύσεων) ως μαρτυρεί ο κατωτέρω πίναξ:

α) 7.690 πόλεις, κωμοπόλεις και χωρία ελεηλατήθησαν.

β) 476 οδικαί γέφυραι κατεστράφησαν.

γ) 863 γεωργικαί γέφυραι και 13.700 χιλιόμετρα δημόσιαι οδοί κατεστράφησαν.

δ) 439 σιδηροδρομικαί γέφυραι ανετινάχθησαν, 5 σήραγγες και 80 σιδηροδρομικοί σταθμοί επυρπολήθησαν και εξηλώθησαν εκατοντάδες χιλιόμετρα σιδηροδρομικών γραμμών.

ε) 24.264 οικίαι κατεστράφησαν ολοκληρωτικώς και 22.000 ηχρηστεύθησαν μερικώς.

ς) 15.139 αγροτικαί εγκαταστάσεις, αποθήκαι, σταύλοι και αχυρώνες χατεστράφησαν.

ζ) 50 εκκλησίαι κατεστράφησαν εκ θεμελίων, 85 σχολικά κτήρια επυρπολήθησαν, 1.600 εφθάρησαν και 85 αστυνομικοί σταθμοί κατεστράφησαν.

η) Εις χιλιάδας ανέρχονται τα αρπαγέντα αιγοπρόβατα, βοοειδή, και ιπποειδή.

θ) Εις 7.300 τόννους τα αρπαγέντα πτηνοτροφικά προϊόντα.

ι) Εις δισεκατομμύρια δραχμών αι ζημίαι εκ της αρπαγής και καταστροφής Γεωργικών μηχανημάτων και εργαλείων, δασών και δασικών προϊόντων, εργοστασίων και τεχνικών μέσων, έργων τηλεπικοινωνιών, οικοσκευών και μέσων διαβιβάσεως και εκ της μη εκμεταλλεύσεως της γης, και διαφόρων έργων, διότι οι νέοι αντί να εργάζωνται ήσαν εις τον πόλεμον.

ια) Μόνον τα πολεμικά έξοδα δια την αντιμετώπισιν της ανταρσίας και τα έξοδα συντηρήσεως εκατοντάδων χιλιάδων ανταρτοπλήκτων ανέρχονται εις 4.500.000.000 δραχμάς.

Η αποτίμησις των τεραστίων ζημιών ανέρχεται εις το κολοσσιαίον ποσόν των 15.000.000.000 σημερινών δραχμών, εκ δε της υλικής ταύτης καταστροφής επήλθεν οπισθοδρόμησις και αναστολή της οικονομικής προόδου τουλάχιστον κατά πέντε έτη.

Δια να συλλάβη τις το μέγεθος της καταστροφής αρκεί να έχη υπ” όψιν του,

α) ότι εις τους τρεις «γύρους» του Κ.Κ.Ε. έπεσαν: 40.000 θύματα κατά την κατοχήν, 56.000 κατά τον Δεκέμβριον και 58.000 κατά τον συμμοριτοπόλεμον, σύνολον δηλαδή 150.000 θυμάτων.

ιβ) Ο πόλεμος με τους Ιταλούς έδωσε 15.000 θύματα και με τους Γερμανούς 8.000. Σύνολον δηλαδή θυμάτων 23.000.

Συγκρινόμεναι αι καταστροφαί των «γύρων» με τας καταστροφάς εκ των Ιταλών και Γερμανών δίδουν το συμπέρασμα, ότι αι προκληθείσαι υπό των κομμουνιστών εις βάρος του Ελληνικού λαού καταστροφαί είναι επταπλάσιαι από ό,τι με τον Χίτλερ και Μουσολίνι.

Και δύναταί τις να φαντασθή εις ποίον σημείον ευδαιμονίας θα ήτο η Ελλάς εάν δεν υφίστατο την μεγάλην αυτήν αιμορραγίαν και εάν υπήρχεν αυτός ο πλούτος όστις έγινε στάχτη και εκονιορτοποιήθη από τας επιδρομάς, τους εμπρησμούς, τας ανατινάξεις και τας λεηλασίας.

γ) Ο ηθικός και κοινωνικός αντίκτυπος εκ του συμμοριτοπολέμου

Η ηθική κατακρήμνισις μιας χώρας επέρχεται ευχερέστερον της υλικής καταστροφής αλλά η ανόρθωσις ταύτης, καθίσταται απείρως δυσκολωτέρα της υλικής. Δια την ανόρθωσιν της οικονομίας της Ελλάδος και την επαναφοράν εις μίαν κατά το μάλλον ή ήττον ισορροπίαν εχρειάσθη ίσως μία πενταετία ή εξαετία. Δια την ηθικήν όμως αποκατάστασιν θα παρέλθουν πολλαί πενταετίαι. Το μόλυσμα το οποίον εκληροδότησεν ο συμμοριτισμός εις την χώραν, θα αργήση να εξαλειφθή και να εξουδετερωθή ο εκ τούτου προελθών κίνδυνος μολύνσεως του εθνικού κορμού.

Εν πρώτοις περιήγαγεν εις απόγνωσιν τον πληθυσμόν της υπαίθρου. Πολλοί τούτων, όσοι επρόλαβον, εγκατέλιπον τα πάντα τρέχοντες εις τα κέντρα ασφαλείας τα οποία είχον δημιουργηθή εις τας πόλεις, αναζητούντες την σωτηρίαν των. Είναι δύσκολον να συλλάβη τις την εικόνα ην παρουσίαζε το φαινόμενον τούτο, εκτός εκείνων οίτινες υπέστησαν και έζησαν το δράμα εκείνο.

Εις τους εναπομείναντας εις την ύπαιθρον έλλειψεν το αίσθημα ασφαλείας, υπό το κράτος των μαύρων χαρακτηρισμών, του τρόμου και των απειλών. Εξ άλλου αι διώξεις και η αδυσώπητος εξόντωσις παντός αντιφρονούντος ή καθ” υποψίαν αντιπάλου, αι εκτελέσεις και η «κρεμάλα» αθώων και ανυπερασπίστων γυναικών, γερόντων, ιερέων κ.λ.π. — Κατάστασις η οποία προεκάλεσε τον αποτροπιασμόν και εις αυτούς τους ομοφρονούντας με τους συμμορίτας — απορφάνισαν χιλιάδας οικογενείας εβύθισαν εις το πένθος ευρέα στρώματα λαού, επέφερον βαρύτατον ηθικόν πλήγμα και άφησαν βαθύτατα ψυχικά τραύματα, αφού ακόμη πλείστοι των επιζώντων δεν απηλλάγησαν των εφιαλτικών αναμνήσεων καίτοι παρήλθον 20 έτη.

Εις αυτάς τας υπό τον ελεγχον των συμμοριτών περιφερείας ο άμαχος πληθυσμός από τα μικρά παιδία μέχρι των γερόντων, υπεβλήθη εις ατελειώτους ταλαιπωρίας με διαφόρους αγγαρείας, «προσφοράς» και εκτέλεσιν καταναγκαστικών έργων υπό δυσμενεστάτας συνθήκας. Αφ” ετέρου η επιβληθείσα αναγκαστική στρατολογία μελών, επέφεραν ψυχικήν βάσανον, κλονισμόν και αναστάτωσιν εις τας οικογενείας και εις τας σχέσεις των φύλων, κατάστασις η οποία επέφερε κλονισμόν της υγείας, ηύξησε το ποσοστόν των θανάτων ενώ αφ” ετέρου ηλάττωνε σοβαρώς το ποσοστόν των γεννήσεων.

Εξ αιτίας του συμμοριτοπολέμου και των διαφόρων δογμάτων του κομμουνισμού τα οποία ετέθησαν εις εφαρμογήν, διαφοροποιήθησαν αι πατροπαράδοτοι ελληνοχριστιανικοί σχέσεις και προσέλαβον άλλην έννοιαν αι λέξεις «πατριωτισμός», «φιλία», «οικογένεια» «τιμή», θρησκεία», η δε κατάστασις αυτή έφερεν αναστάτωσιν κοινωνικήν και οικογενειακήν, με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν παρεξηγήσεις, διαζύγια, μίση, διαφθορά, ιδεολογική διαίρεσις εις «δεξιούς» και «αριστερούς», «φασίστες» και «δημοκράτες» και το χειρότερον όλων επήλθε διαφθορά των συνειδήσεων εις πολλούς απλούς ανθρώπους, διότι επιέζοντο υπό των συμμοριτών να προβαίνουν εις πράξεις προδοσίας, λεηλασιών και εγκλημάτων.

Εις αρκετούς ανθρώπους εξακολουθεί να υπάρχη μία πνευματική και ηθική δέσμευσις, είτε διότι συνδέονται με δράστας αντεθνικών πράξεων είτε και οι ίδιοι έδρασαν και γενικώς επηρεάσθησαν από τα γεγονότα του συμμοριτοπολέμου. Πολλοί εξ άλλου έπεσαν θύματα εν τη προσπαθεία των να ανεύρουν την «ευτυχίαν» των ιδεολογικώς εις τον κομμουνισμόν και αι σκέψεις και τα συναισθήματά των ευρίσκονται ακόμη συνταυτισμένα με την τύχην του συμμοριτισμού. Οί άνθρωποι αυτοί δεν ηδυνήθησαν να αποκτήσουν ψυχικόν θάρρος να αντλήσουν την ηθικήν εκείνην, ήτις θα τους έδιδε την δύναμιν μετά μίαν πραγματικήν ανατομίαν των γεγονότων, να αποβάλουν την μικροψυχίαν και τον στενόν συναισθηματισμόν και να απαλλαγούν από τας θλιβεράς δεσμεύσεις. Παρά εξακολουθούν να δέχωνται την επιρροήν του συμμοριτισμού και να κρατούνται αιχμάλωτοι τούτων, τρεφόμενοι με την ψευδαίσθησιν, ότι εις το απώτερον μέλλον θα πραγματοποιηθούν αι απατηλαί επαγγελίαι τούτου, παρ” ότι το θλιβερόν σύστημα έδωσε και δίδει συνεχώς ανάγλυφον την εικόνα της δυστυχίας ήτις επικρατεί εις τας υπό τοιούτου συστήματος ευρισκομένας χώρας, το προσωπείον του οποίου άλλωστε πολλάκις εφανερώθη εις την Ελλάδα τόσον κατά τα έτη της Εαμικής κατοχής, όσον και κατά τον Δεκέμβριον και εις την άνευ προηγουμένου δοκιμασίαν εις την οποίαν υπεβλήθη κυρίως η ύπαιθρος Ελλάς κατά τα έτη του συμμοριτοπολέμου.

Εκ της διδασκαλίας και της διαγωγής των συμμοριτών εμειώθησαν και εκλονίσθησαν και εις πολλούς κατεστράφησαν τα εθνικά ιδανικά, δια της διαστροφής των εθνικών ιστορικών αληθειών. Αφ” ετέρου εκ της στάσεως και των ενεργειών τούτων, δρασάντων αντεθνικώς, ανεξαιρέτως καθ” όλην την γραμμήν των εθνικών ζητημάτων, εβλάβησαν σοβαρώς πάσαι αι ενέργειαι δια την αποκατάστασιν των εθνικών ζητημάτων. Διότι: Διαφορετικήν εξέλιξιν θα ελάμβανε το βορειοηπειρωτικόν εάν δεν υπήρχε η κομμουνιστική συναλλαγή ήτις ήρχισεν από τους χρόνους του Β” Παγκοσμίου πολέμου και εκορυφώθη κατά τα έτη του συμμοριτοπολέμου, υπήρχε πιθανότης να λυθή κατά καλύτερον τρόπον το ζήτημα των αποζημιώσεων εκ μέρους της Βουλγαρίας, ήτις έφθασεν εις σημείον θράσους να ζητά αποζημίωσιν δια τα κρεματόρια, άτινα υπεχρέωσε προς κατασκευήν αυτούς τους έλληνας δια να τους εξοντώση, διαφορετικήν τροπήν θα είχε το κυπριακόν εν τη όλη εξελίξει του εάν έλειπε και η προδοσία και η καθοδήγησις του διεθνούς κομμουνισμού και του Κ.Κ.Ε. να καθορίζουν οι κομμουνισταί της Κύπρου την στάσιν των αναλόγως των εκάστοτε συμφερόντων της Σοβιετικής ενώσεως, αλλά και διότι μας ήνοιξε μόνιμον πληγήν με το ζήτημα των σλαυοφώνων, το οποίον οι Ελληνόφωνες κομμουνισταί με τας περί αυτονομίας αποφάσεις τούτων, εδημιούργησαν εις αληθινούς Έλληνας, οίοι είναι το πλείστον των σλαυοφώνων, την ψευδαίσθησιν, ότι αποτελούν ιδίαν εθνότητα, πράγμα το οποίον θα έχη ανυπολογίστους συνεπείας τόσον εις την Ελλάδα όσον και εις εκείνους οίτινες επηρεάσθησαν τυχόν από τοιούτου είδους επαγγελίας. Ο συμμοριτοπόλεμος αφ” ετέρου κατέστη μόνιμος απειλή εθνικώς, διότι απασχολεί διαρκώς το κράτος και το αναγκάζει να ευρίσκεται μονίμως εν επιφυλακή, υπό το κράτος των διαθέσεων των κομμουνιστών δια ανατροπάς και αναστατώσεις.

Αλλά και το πρόβλημα της αστυφιλίας, η εν σοβαρώ βαθμώ διαφθορά της νεολαίας και η παρατηρούμενη εγκληματικότης, είναι καρποί τους οποίους μας «εχάρισεν» η εκ του συμμοριτοπολέμου προκύψασα κατάστασις.

Ο συμμοριτισμός εχάρισεν εις τον Ελληνικόν λαόν την διαίρεσιν, το καλύτερον όπλον, και τον πιστότερον σύμμαχον εις πάντα εχθρόν της Ελλάδος, και την αθλιότητα δι” άτινα ειργάσθη επιμόνως δια να τον βυθίση εις την δυστυχίαν, δια να βρεθή αργότερον, όταν του δοθή η ευκαιρία να τον παρηγορή και προ παντός όταν του έλθη η όρεξις, να επιζητή δι” επαναστάσεων και ανατροπών, την «σωτηρίαν» του!

Αλλά η καθημαγμένη Ελλάς, εις το τέλος του 1949 δεν κλαίει τόσον δια τους πεθαμένους όσον δια τους ζωντανούς, τους 28.000 ανηρπαγέντας υπό των συμμοριτών μικρούς αιχμαλώτους! Δια το παιδομάζωμα! Δια το ηθικόν πλήγμα το οποίον υπέστη διαρκούντος του συμμοριτοπολέμου. Δια πράξιν ήτις αποτελεί το μελανότερον στίγμα το οποίον θα καταχωρηθή εις την ιστορίαν της Ελλάδος και δια έγκλημα το οποίον θα χαρακτηρισθή εκ των ειδεχθεστέρων το οποίον διεπράχθη εις βάρος ενός έθνους, το οποίον αντί μεγάλης τιμής ην εδικαιούτο, διότι προσέφερε τας μεγαλυτέρας υπηρεσίας εις την ανθρωπότητα, υπέστη ένα ηθικόν πλήγμα, του οποίου αι συνέπειαι είναι ακόμη και άγνωστοι και απρόβλεπτοι.