Στην καρδιά του βελανιδοδάσους της περιοχής του Ξηρομέρου (Αιτωλ/νία) και ανάμεσα από τα χωριά Πρόδρομος και Αγράμπελα, κατεβήκαμε το μονοπάτι που οδηγεί στην λεγόμενη τρύπα του Προδρόμου.
Μια απόκοσμη ανατριχίλα σε κυριεύει όταν στο ξέφωτο προβάλλει μπροστά σου η τρύπα του Προδρόμου , το βάραθρο με διάμετρο στομίου περί τα 40 μέτρα και βάθους 90 μέτρα όπου στα χρόνια του εμφυλίου πολέμου (κυρίως το 1944) «κατάπινε» ζωντανά κορμιά πατριωτών εθνικοφρόνων , εκεί όπου οι κομμουνιστοσυμμορίτες σταλινιστές αντάρτες, χωρίς ίχνος ανθρωπιάς, έριχναν ζωντανούς , άνδρες , νέους και γέρους , γυναίκες και μικρά παιδιά , διαπράττοντας θηριωδίες με εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που θα έκαναν ακόμη και τον «πατερούλη» τους Στάλιν να παγώσει από τρόμο.
Δυστυχώς η πυκνή δενδρώδη βλάστηση και οι θάμνοι γύρω από τη μπούκα της τρύπας δεν μας άφησε τα περιθώρια να φωτογραφίσουμε το χάος που κρύβει μέσα της και δεν το ριψοκινδυνεύσαμε να πλησιάσουμε ακόμη πιο κοντά για ευνόητους λόγους.

Σύμφωνα με πληροφορίες που συλλέξαμε από ντόπιους ηλικιωμένους στο χωριό Αγράμπελα , μας είπαν ότι κυρίως το 1944 (μετά την αποχώρηση των γερμανικών στρατευμάτων κατοχής), τα αποσπάσματα θανάτου των κομμουνιστοκατσαπλιάδων έφερναν κόσμο κάθε ηλικίας από διάφορες και μακρινές περιοχές της χώρας μας, πατριώτες ανεξαρτήτου φύλου και ηλικίας και αφού τους συγκέντρωναν οκλαδόν κατά ομάδες δεμένους πισθάγκωνα , τους φρουρούσαν ολημερίς μέχρι την ώρα που θα έδινε σήμα ο «καπετάνιος» των ορδών να ξεκινήσουν να πετούν ένα ένα τα ζωντανά κορμιά που εκλιπαρούσαν για έλεος , μέσα στο απόκοσμο και σκοτεινό βάραθρο.

Οι κραυγές των αθώων θυμάτων καθώς έπεφταν στην τρύπα ζωντανοί δονούσαν την ατμόσφαιρα με την ηχώ μεταφέροντας θανατερή απελπισία και σκοτεινιά προσμονής φρικτού θανάτου στους μελλοθάνατους οι οποίοι εκλιπαρούσαν τα κόκκινα κτήνη για έλεος ενώ αυτοί τους ανταπέδιδαν χλευασμό και περίγελο, λίγες στιγμές πριν τον μαρτυρικό τους θάνατο.
Πατεράδες , μανάδες και παιδιά λίγα βήματα πριν το έρεβος.

Όλα τα παραπάνω τα εξιστόρησε στο γέροντα του χωριού , με τον οποίο μιλήσαμε ,κάποιο από τα θύματα που κατόρθωσε τελικά να ξεφύγει .
Ο τελευταίος μας είπε ότι πριν από πάρα πολλά χρόνια είχε έρθει κλιμάκιο της Ελληνικής Σπηλαιολογικής εταιρίας με σκοπό να χαρτογραφήσει και να καταγράψει την «τρύπα του Προδρόμου», όπως έκαναν με πολλά άλλα στην χώρα μας.

Ο ίδιος ήταν παρών την ημέρα που κατέβηκαν στο βάραθρο οι σπηλαιολόγοι και μάλιστα μας είπε ότι τους προκάλεσε σοκ όταν αντίκρισαν παγωμένα πτώματα και σχεδόν αναλλοίωτα και διατηρημένα από το ψύχος του βαράθρου.
Όπως είχαν πει χαρακτηριστικά , τα περισσότερα των θυμάτων είχαν αποτυπωμένο τον τρόμο στο πρόσωπό τους αφού πολλά από αυτά δεν σκοτώθηκαν ακαριαία.

Των περισσοτέρων από αυτών ο θάνατος προήλθε αργά και βασανιστικά μεσ’στο παγωμένο έρεβος του βαράθρου.
Οι σωροί των μαρτυρικών θυμάτων παραδόθηκαν στις οικογένειές τους που πολλές από αυτές κάθε άνοιξη τελούν μνημόσυνο στην μνήμη των συγγενών τους μεμονωμένα, χωρίς καθορισμένη και σταθερή ημερομηνία , στο εκκλησάκι που πλευρίζει το βάραθρο.

——————————————————————————————————

Αυτός είναι ο φρικαλέος κομμουνισμός και οι ντόπιοι προσήλυτοι του είναι οι χειρότεροι εγκληματίες που γνώρισε η Ανθρωπότητα. Και μαζί τους όλοι οι προσκυνημένοι που αποσιώπησαν αυτές τις φρικαλεότητες. Η κατάρα των αθώων θυμάτων που ποτέ δεν βρήκαν δικαίωση, δαιμονίζει την Ελλάδα και την οδηγεί αργά στον αφανισμό. Η Ελληνική Εκκλησία δεν τόλμησε να ορίσει Ημέρα Μνήμης των θυμάτων του ντόπιου κομμουνισμού, ώστε να ανάβουμε ένα κερί για τους αμέτρητους μάρτυρες της αντίχριστης και ανθελληνικής συμμορίας. Κάντε το εσείς. Όταν ανάβετε ένα κερί για τους νεκρούς σας, ανάψτε κι ένα για τα θύματα των ντόπιων αντίχριστων. Και παρακαλέστε τον Θεό να πάρει τις ψυχές τους δίπλα Του και να ρίξει στην Κόλαση τους δολοφόνους κομμουνιστές.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Στυλιανού Χούτα «Η Εθνική Αντίστασις των Ελλήνων 1941-1945»
Τ. Παπαθανασίου «Η ΜΑΥΡΗ ΒΙΒΛΟΣ ΤΩΝ ΕΓΚΛΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΕΑΜ»
Τ.Λαμπέα «Με το Φωτοστέφανο του Μαρτυρίου»