Σφαγή 6 από Σολομό Κορινθίας, 6/8/1944

Στη σφαγή 85 Αραχναιωτών που έγινε στις 29 Ιουλίου-1 Αυγούστου είχε συμμετάσχει και κλιμάκιο σφαγέων της ΟΠΛΑ ἀπό τήν Ἀρχαία Κόρινθο. Στην επιστροφή τους, στις 3 Αυγούστου έσφαξαν 5 νέους και μιά νέα από το χωριό Μαψώ.

Το απόγευμα της 4ης Αυγούστου έφθασαν κοντά στο γειτονικό χωριό Σολομό. Εκεί συναντήθηκαν με μιά ομάδα σφαγιάδες που είχαν κατέβει από το χωριό Καλέντζι καθώς και 20 αντάρτες του 6ου συντάγματος Κορινθίας του ΕΛΑΣ, οι οποίοι είχαν φέρει μαζί τους και 25-30 ημιόνους και άλογα.

Οι αντάρτες και τα ζώα έμειναν έξω από το χωριό μέχρι που οι σφαγιάδες της ΟΠΛΑ κύκλωσαν τα σπίτια 2 οικογενειών, τού Σωτήρη Οἰκονόμου (συγγενή 5 θυμάτων στον Μαψώ) καί τοῦ Κωνσταντίνου Καπλάνη. Συνέλαβαν τα δυό ζευγάρια, 1 παιδί των Οικονόμου και μιά νεαρή κοπέλα που εργαζόταν γι αυτούς.

Τότε έφθασαν και οι αντάρτες και άρχισαν το πλιάτσικο. Φόρτωσαν τελικά 28 ημιόνους και 7 άλογα από τα 2 σπίτια. Ο Οικονόμου είχε μεγάλο τυροκομείο. Καθώς οι σφαγείς ασχολήθηκαν με το πλιάτσικο η Αικατερίνη Οικονόμου κατόρθωσε και έδιωξε τον μικρό Παναγιώτη που κρύφτηκε κάτω από τα καυσόξυλα και επέζησε. Παρά το ξύλο που έφαγε επι τόπου, και τις βρισιές που άκουσε -«Ποῦ εἶναι τό παιδί σου μωρή!», «Φέρ᾽ τό παιδί, γ…ῶ τήν Π…γία σου!», δεν τον παρέδωσε, ούτε και ο μικρός παρουσιάστηκε παρά τις κραυγές που έβγαζε η μάνα του από το ξύλο.

Οι σφαγείς ανεχώρησαν τελικά από τον Σολομό με 7 κρατούμενους. Πήραν και τον Δημ. Μεζίνη, ημίγυμνο και ξυπόλητο, και την νεαρή κοπέλα Αλεξάνδρα Νικητιάδη, επιλεγμένη για ΔΙΠΛΗ ΘΥΣΙΑ από τα παληκάρια της Αντίστασης! Πριν φύγουν έκαψαν τα σπίτια των Καπλάνη και των Οικονόμου, καθώς και των γονέων της Αικατερίνης Οικονόμου.

Η κουστοδία με τα θύματα και το πλιάτσικο, σταμάτησαν πρώτα στη Στιμάγκα προφανώς για επιβεβαίωση από την «ανώτερη αρχή», και συνέχισαν μέχρι το χωριό Καλέντζι. Εκεί, παρουσία των δεμένων με σχοινιά ιδιοκτητών, μοιράστηκαν όλοι το πλιάτσικο. Αυτό το είπε η κοπέλα που εργαζόταν στους Οικονόμου, την οποίαν ελευθέρωσαν, και η οποία ζούσε μέχρι πρόσφατα στο Σοφικό.

Τους 6 που απέμειναν, τους έσφαξαν το απόγευμα της ίδιας ημέρας -5 Αυγούστουσε μιά ρεματιά έξω από το Καλέντζι.

Το κεφάλι του Οικονόμου το επέστρεψαν στον Σολομό!

Η Ελένη Καπλάνη ήταν 7 μηνών έγκυος και έσφαξαν και το έμβρυό της. Η Αικατερίνη Οικονόμου ζούσε μέχρι την επομένη και έκλαιγε για τα παιδιά της.

Η νεαρή Αλεξάνδρα εσφάγει τελευταία, μετά τον ευκόλως εννοούμενο «βασανισμό» της από τα «παληκάρια» της Αριστεράς με το ηθικό πλεονέκτημα!

Περισσότερα για την τραγική αυτή ιστορία, με μαρτυρίες συγγενών από τον Σολομό και αυτοπτών μαρτύρων απο το Καλέντζι, στο βιβλίο «ΑΘΩΩΝ ΑΙΜΑ, «Ελεύθερος Μωριάς 1943-44», Τόμος Β΄, σελ. 363-368.

Εμμανουήλ Γκουλγκουντίνας (1899-1943)

Ο Εμμανουήλ Γκουλγκουντίνας γεννήθηκε το 1899 στον Κολινδρό Πιερίας, και ήταν παντρεμένος με την Ευδοκία Βλαχομήτρου αποκτώντας τρία παιδιά, και διαμένοντας οικογενειακώς μόνιμα στην πόλη της Βέροιας. Υπηρέτησε την στρατιωτική θητεία του στο Ιππικό κατά την περίοδο της Μικρασιατικής Εκστρατείας, και μετά την επιστροφή του εργάζονταν ως δημοτικός υπάλληλος στο Δήμο Βέροιας. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής είχε έντονη αντιστασιακή δράση αναλαμβάνοντας ιδιαίτερες αποστολές κατά εντολή του Αρχηγείου Μέσης Ανατολής, οδηγώντας με μυστικότητα και ασφάλεια αξιωματικούς του Ελληνικού Στρατού στη Μεθώνη-Κατερίνης, ώστε αυτοί στην συνέχεια να φυγαδεύονται στην εξόριστη Ελληνική κυβέρνηση στη Μέση Ανατολή. Σε μία από αυτές τις επιχειρήσεις κατά την επιστροφή του στην Βέροια τον συνέλαβαν οι αντάρτες του ΕΛΑΣ μετά από υπόδειξη της ΟΠΛΑ Βέροιας καθώς είχε στοχοποιηθεί για την συνεργασία του αυτή με το Στρατηγείο της Μέσης Ανατολής.

Με συνοπτικές διαδικασίες, και αφού δήθεν τον ανέκριναν κρίθηκε «αντιδραστικός» και τον οδήγησαν σιδηροδέσμιο στην περιοχή κοντά στους Γεωργιανούς Ημαθίας και έκτοτε αγνοείτε η τύχη του. Η σύζυγός του Ευδοκία χωρίς να είναι σίγουρη για το τι συνέβη στον σύζυγό της βρήκε το θάρρος και ανέβηκε στο βουνό για να μάθει από τους ίδιους τους αντάρτες του «ΕΛΑΣ» για την τύχη του άντρα της.

Μετά από αρκετές επισκέψεις, κάποιος αντάρτης την απέτρεψε να ξαναπάει διότι ο σύζυγός της ο Λάκης (όπως τον αποκαλούσαν οι φίλοι) όπως της αποκάλυψε είχε εκτελεστεί από το πρώτο κιόλας βράδυ που τον συνέλαβαν. Η σωρός του ποτέ δεν αποδόθηκε στην οικογένειά του, το δε όνομά του βρίσκεται πρώτο στην μαρμάρινη πλάκα του στρατιωτικου νεκροταφείου της Βέροιας στη λίστα των εκτελεσθέντων, αποκρύπτοντας όμως την πραγματική αλήθεια η νεότερη Ελληνική Πολιτεία πως ο εν λόγω Βεροιώτης δολοφονήθηκε από τους αντάρτες του ΕΛΑΣ αναγράφοντας στην μαρμάρινη πλάκα πως σκοτώθηκε από τους Γερμανούς.

Φαράκας Στέφανος

Ο Αστυνόμος Β΄ Φαράκας Στέφανος αξιωματικός της Αστυνομίας Πόλεων, νοσηλεύονταν στο νοσοκομείο ΣΩΤΗΡΙΑ την 03-12-1944, κατά την έναρξη των Δεκεμβριανών του 1944 στην Αθήνα.
Ενοπλοι κομουνιστές εισήλθαν εντός του νοσοκομείου αναζητώντας νοσηλευόμενα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας, όπου όταν διαπίστωσαν πως ένας εκ των νοσηλευομένων ήταν και ο εν λόγω αξιωματικός της Αστυνομίας Πόλεων, τον κατακρεούργησαν με τις ξιφολόγχες των τυφεκίων πάνω στο κρεβάτι όπου ήταν κλινήρης παρά τις εκκλήσεις των γιατρών.