Εντεκα χρονια αφου τον ειχαν διωξει απο την πολη του,ο Πεισίστρατος εισέρχεται θριαμβευτης στην Αθηνα(546πχ),και επιβαλλει την τριτη τυραννιδα του,την οποια και διατηρει ισοβιως.

Ο Πεισιστρατος δεν κατελυσε κανεναν υπαρχοντα θεσμο,και διατηρησε τους νομους του Σολωνα,παρ οτι εκεινος ειχε κανει τα παντα για να τον εκδιωξει,και ειχε καρπωθει ολο το εργο του.

Ο Πεισιστρατος διατηρησε ολον τον υπαρχοντα διοικητικο μηχανισμο,και προσπαθησε να στρεψει του Αθηναιους σε παραγωγικες εργασις,διατηρωντας στρατο με εξοδα της πολης-κρατους.

 Ως πρώην αρχηγός των Διακρίων ο Πεισίστρατος κράτησε τις υποσχέσεις που έδινε κάποτε στους οπαδούς του: τα κτήματα που δήμευσε από τους εξόριστους Παραλίους και Πεδιακούς τα μοίρασε στους ακτήμονες και έκανε αναδασμό της γης, κάτι που δεν είχε τολμήσει να κάνει ο Σόλων. Επιπλέον έδωσε στους αγρότες χαμηλότοκα δάνεια ώστε τους μήνες όπου περίμεναν να συλλέξουν τη σοδειά τους να μην αναγκάζονται να μπαίνουν στην πόλη αναζητώντας δουλειά. Θέσπισε επίσης κινητά δικαστήρια τα οποία περιόδευαν στην ύπαιθρο για την επίλυση των διαφορών. Με τον τρόπο αυτό ο Πεισίστρατος περιόρισε την αστυφιλία και αύξησε την αγροτική παραγωγή.

Ο Πεισίστρατος ενθάρρυνε και τη βιοτεχνία και το εμπόριο και επέβαλε τη φορολογία της δεκάτης (10% επί του εισοδήματος). Με τα χρήματα που εισέπραττε από τους φόρους κατασκεύασε δρόμους και πολλά άλλα δημόσια έργα, μνημεία και ναούς που ομόρφυναν την Αττική αλλά ταυτόχρονα πρόσφεραν δουλειά στον αστικό πληθυσμό. Μερικά από τα διασημότερα έργα της εποχής του Πεισίστρατου ήταν το υδραγωγείο, η Εννεάκρουνος ή Καλλιρρόη, το Εκατόμπεδον στην Ακρόπολη προς τιμήν της Αθηνάς, εκεί όπου αργότερα χτίστηκε ο Παρθενώνας, και ο ναός του Ολυμπίου Διός, ο οποίος τελικά ολοκληρώθηκε αιώνες αργότερα από τον ρωμαίο αυτοκράτορα Αδριανό.

Μεγάλος προστάτης των γραμμάτων και των τεχνών υπήρξε επίσης ο Πεισίστρατος. Στην εποχή του καταγράφηκαν για πρώτη φορά τα Ομηρικά Επη και στην πλουσιοτάτη βιβλιοθήκη του είχαν πρόσβαση όλοι οι πολίτες. H αττική αγγειοπλαστική επί των ημερών του γνώρισε μεγάλη άνθηση.

Στο πλαίσιο της φιλολαϊκής πολιτικής του ο Πεισίστρατος αναδιοργάνωσε και αναβάθμισε τις κυριότερες εορτές της Αθήνας, όπως τα Διονύσια και τα Παναθήναια που τόνιζαν την ενότητα του λαού. Εκτός από τις πομπές και τις τελετουργίες εντάχθηκαν στις εορτές και αθλητικοί, μουσικοί και ποιητικοί αγώνες. Υπάρχουν ιστορικές μαρτυρίες ότι ο Θέσπις, ο προπάτορας του αρχαίου ελληνικού θεάτρου, αναδείχτηκε νικητής στον ποιητικό αγώνα των Μεγάλων Διονυσίων επί Πεισιστράτου, το 535 ή το 533 π.X.

Στα 20 σχεδόν χρόνια της τρίτης τυραννίδας του Πεισίστρατου η Αττική δεν ενεπλάκη σε πόλεμο. Οι σχέσεις του Πεισίστρατου με τους επικίνδυνους γείτονες, κυρίως τη Μεγαρίδα την οποία είχε κατατροπώσει παλαιότερα με νικηφόρο πόλεμο, υπήρξαν άριστες. Το ίδιο και με τις περισσότερες ελληνικές πόλεις. Σύμφωνα με τις ιστορικές μαρτυρίες η τυραννίδα του Πεισίστρατου ήταν μάλλον ήπια, σχεδόν «δημοκρατική».

Μετά τον θάνατο του Πεισίστρατου τον διαδέχθηκαν οι γιοι του Ιππίας και Ιππαρχος, οι οποίοι και υπήρξαν οι τελευταίοι «τύραννοι» της Αθήνας. Το «τυραννικό» πολίτευμα της Αθήνας καταλύθηκε το 510 π.X.

Ο Πεισίστρατος με τα νομοθετηματα του αλλα και με το συνολικο του εργο,ουσιαστικα εδραιωσε την «Αθηναικη Δημοκρατια»,μεσω μιας «τυραννιας» που πολλες πολεις-κρατη (τοτε),αλλα και πολλες χωρες σημερα,θα ηθελαν να τους διοικει.

Ο Πεισιστρατος αδικηθηκε απο την Ελληνικη Ιστορία.
Επινοητικός και εξαιρετικά φιλόδοξος, επιχείρησε τρεις φορές να γίνει «τύραννος» της Αθήνας. Οι δύο πρώτες τυραννίδες του ήταν βραχύβιες, αλλά με την τρίτη ο Πεισίστρατος παρέμεινε στην εξουσία ως τον θάνατό του.Και οι Αθηναιοι εκεινοι της εποχης,ειμαι σιγουρος πως θα τον μνημονευαν για πολλα χρονια,σε αντιθεση με τους νεωτερους που τον κατασυκοφαντησαν…